ՀՈԴՎԱԾ 1. Հայաստանի Հանրապետության (2007 թվականի փետրվարի 21-ի) դատական օրենսգրքի (այսուհետ` Օրենսգիրք) 23-րդ հոդվածի`
1. 2-րդ մասը շարադրել հետեւյալ խմբագրությամբ.
«2. Եթե գումարը բռնագանձելու պահանջի մասին կամ դրամական արտահայտությամբ գնահատված հայցի առարկայի արժեքը չի գերազանցում նվազագույն աշխատավարձի հիսնապատիկը, ապա ընդհանուր իրավասության դատարանի` գործն ըստ էության լուծող դատական ակտն ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից:»:
2. 4-րդ մասում «կայացման» բառը փոխարինել «հրապարակման» բառով:
ՀՈԴՎԱԾ 2. Օրենսգրքի 26-րդ հոդվածը շարադրել հետեւյալ խմբագրությամբ.
«ՀՈԴՎԱԾ 26. Դատական ակտերի վերանայումը նոր երեւան եկած կամ նոր հանգամանքներով
1. Դատական ակտը նոր հանգամանքներով կամ նոր երեւան եկած հանգամանքներով վերանայում է համապատաuխան ակտը կայացրած առաջին ատյանի դատարանը:
2. Նոր հանգամանքներով կամ նոր երեւան եկած հանգամանքներով գործը վերանայելու համար դիմում կարող է բերվել 3 ամսվա ընթացքում այն պահից, երբ դիմում բերող անձն իմացել է կամ կարող էր իմանալ դրանց ի հայտ գալու մասին:
3. Նոր երեւան եկած կամ նոր հանգամանքներով դատական ակտի վերանայման դիմում չի կարող ներկայացվել, եթե դատական ակտի օրինական ուժի մեջ մտնելուց հետո անցել է քսան տարի: Սույն նորմը չի տարածվում քրեական գործերի վրա:
4. Սույն հոդվածով նախատեսված դիմումների վերաբերյալ առաջին ատյանի դատարանի դատական ակտը կողմը կարող է բողոքարկել վերաքննիչ դատարան:»:
ՀՈԴՎԱԾ 3. Օրենսգրքի 28-րդ հոդվածի 4-րդ մասում «կայացման» բառը փոխարինել «հրապարակման» բառով:
ՀՈԴՎԱԾ 4. Օրենսգրքի 36-րդ հոդվածի 3-րդ մասում «կայացման» բառը փոխարինել «հրապարակման» բառով:
ՀՈԴՎԱԾ 5. Օրենսգրքի 42-րդ հոդվածի 3-րդ մասում «կայացման» բառը փոխարինել «հրապարակման» բառով:
ՀՈԴՎԱԾ 6. Օրենսգրքի 42-րդ հոդվածը լրացնել 6-րդ մասով հետեւյալ բովանդակությամբ.
«6. Գործի քննությանը չմասնակցած այն անձինք, որոնց իրավունքների եւ պարտականությունների վերաբերյալ կայացվել է գործն ըստ էության լուծող դատական ակտ, իրավունք ունեն վերաքննիչ բողոք բերել այն օրվանից սկսած երեք ամսվա ընթացքում, երբ իմացել են կամ կարող էին իմանալ նման դատական ակտի կայացման մասին: Գործի քննությանը չմասնակցած այն անձինք, որոնց իրավունքների եւ պարտականությունների վերաբերյալ կայացվել է գործն ըստ էության լուծող դատական ակտ, չեն կարող համապատասխան բողոք ներկայացնել, եթե դատական ակտի օրինական ուժի մեջ մտնելուց հետո անցել է քսան տարի: Սույն նորմը չի տարածվում քրեական գործերի վրա:»:
ՀՈԴՎԱԾ 7. Օրենսգրքի 43-րդ հոդվածի 1-ին մասը լրացնել նար 3-րդ կետով հետեւյալ բովանդակությամբ.
«3) Գործի քննությանը չմասնակցած այն անձինք, որոնց իրավունքների եւ պարտականությունների վերաբերյալ կայացվել է գործն ըստ էության լուծող դատական ակտ:»:
ՀՈԴՎԱԾ 8. Օրենսգրքի 56-րդ հոդվածը շարադրել հետեւյալ խմբագրությամբ.
«ՀՈԴՎԱԾ 56. ՎՃՌԱԲԵԿ ԲՈՂՈՔ ԲԵՐԵԼՈՒ ԻՐԱՎՈՒՆՔԸ
Ստորադաս դատարանի` օրինական ուժի մեջ մտած գործն ըստ էության լուծող դատական ակտը վճռաբեկ դատարանում բողոքարկելու իրավունք ունեն`
1) գործին մասնակցող անձինք` վճռաբեկ դատարանում հավատարմագրված փաստաբանների միջոցով.
2) գլխավոր դատախազը եւ նրա տեղակալները՝ օրենքով նախատեսված դեպքերում:»:
ՀՈԴՎԱԾ 9. Սույն օրենքն ուժի մեջ է 2008 թվականի հունվարի 1-ից:
«Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքում փոփոխություններ եւ լրացումներ կատարելու մասին», «Հայաստանի Հանրապետության դատական օրենսգրքում փոփոխություններ եւ լրացումներ կատարելու մասին», «Հայաստանի Հանրապետության քրեական օրենսգրքում փոփոխություններ կատարելու մասին», «Դատական ակտերի հարկադիր կատարման մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում փոփոխություն եւ լրացում կատարելու մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքների նախագծերի ընդունման անհրաժեշտությունը պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ.
2007 թվականի փետրվարի 21-ին ընդունվել է Հայաստանի Հանրապետության դատական օրենսգիրքը եւ գործող մի շարք իրավական ակտերի դրույթները համահունչ չեն կամ հակասում են հիշյալ օրենսգրքի դրույթների պահանջներին եւ այս պարագայում անհրաժեշտություն է առաջացել Հայաստանի Հանրապետության դատական օրենսգրքից բխող համապատասխան փոփոխություններ եւ լրացումներ կատարել Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքում, Հայաստանի Հանրապետության քրեական օրենսգրքում «Դատական ակտերի հարկադիր կատարման մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում, ինչպես նաեւ Հայաստանի Հանրապետության դատական օրենսգրքում:
Կատարվող լրացումները եւ փոփոխությունները հիմնականում վերաբերվում են՝ դատավարության լեզվին, քաղաքացիական գործերով դատական ակտերին, քաղաքացիական գործերով առարկայական ընդդատությանը, գործերի միանձնյա եւ կոլեգիալ քննությանը, դատավորի ինքնաբացարկին, դատարանում ներկայացուցչությանը, որպես վկա ցուցմունք տալուց հրաժարվելու իրավունքին, ապացույցներին, փորձաքննության անցկացման կարգին, ցուցմունքներին, դատական ծախսերին, ընդդատությանը, հայցադիմումներին, դատավարական գործողությունների կատարման ժամկետներին, դատական ակտերի ուժի մեջ մտնելուն, քաղաքացիական դատարանում իրականացվող վարույթին, գործը նախաքննության պատրաստելուն եւ նշանակելուն, դատական ակտը նոր երեւան եկած հանգամանքներով վերանայելուն, դիմումների ներկայացման, պատասխանի, քննության, վերադարձման կարգին, նոր հանգամանքներով դատական ակտերի վերանայմանը, վերաքննիչ դատարանում իրականացվող վարույթին, վճռաբեկ դատարանում իրականացվող վարույթին եւ այլն:
«Իրավական ակտերի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում փոփոխություններ կատարելու մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի ընդունման անհրաժեշտությունը պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ 2007 թվականի փետրվարի 21-ին ընդունվել է Հայաստանի Հանրապետության դատական օրենսգիրքը եւ գործող մի շարք իրավական ակտերի այդ թվում նաեւ «Իրավական ակտերի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի դրույթները համահունչ չեն կամ հակասում են հիշյալ օրենսգրքի դրույթների պահանջներին, ուստի եւ անհրաժեշտություն է առաջացել Հայաստանի Հանրապետության դատական օրենսգրքից բխող փոփոխություններ եւ լրացումներ կատարել «Իրավական ակտերի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում:
«Պետական տուրքի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում փոփոխություններ կատարելու մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի ընդունման անհրաժեշտությունը պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ 2007 թվականի փետրվարի 21-ին ընդունվել է Հայաստանի Հանրապետության դատական օրենսգիրքը եւ գործող մի շարք իրավական ակտերի այդ թվում նաեւ «Պետական տուրքի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի դրույթները համահունչ չեն կամ հակասում են հիշյալ օրենսգրքի դրույթների պահանջներին, ուստի եւ անհրաժեշտություն է առաջացել Հայաստանի Հանրապետության դատական օրենսգրքից բխող փոփոխություններ եւ լրացումներ կատարել «Պետական տուրքի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում:
Հայաստանի Հանրապետության օրենսդիր, գործադիր եւ դատական իշխանության մարմինների ղեկավար աշխատողների պաշտոնային դրույքաչափերի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում փոփոխություն կատարելու մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի ընդունման անհրաժեշտությունը պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ 2007 թվականի փետրվարի 21-ին ընդունվել է Հայաստանի Հանրապետության դատական օրենսգիրքը եւ գործող մի շարք իրավական ակտերի այդ թվում նաեւ «Հայաստանի Հանրապետության օրենսդիր, գործադիր եւ դատական իշխանության մարմինների ղեկավար աշխատողների պաշտոնային դրույքաչափերի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի դրույթները համահունչ չեն կամ հակասում են հիշյալ օրենսգրքի դրույթների պահանջներին, ուստի եւ անհրաժեշտություն է առաջացել Հայաստանի Հանրապետության դատական օրենսգրքից բխող փոփոխություններ եւ լրացումներ կատարել «Հայաստանի Հանրապետության օրենսդիր, գործադիր եւ դատական իշխանության մարմինների ղեկավար աշխատողների պաշտոնային դրույքաչափերի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում:
