Հոդված 1. «Ավտոմոբիլային տրանսպորտի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի (5 դեկտեմբերի 2006թ., ՀՕ-233-Ն) 13-րդ հոդվածը լրացնել նոր` 5-րդ եւ 6-րդ մասերով.
«5. Ներքաղաքային եւ մերձքաղաքային ավտոբուսային կանոնավոր փոխադրումների երթուղիների կանգառները տեղաբաշխվում են խաչմերուկներից առնվազն 50 մետր հեռավորության վրա: Եթե երկու խաչմերուկների միջեւ տարածությունը 100 մետրից պակաս է, ապա այդ հատվածում կանգառների տեղաբաշխումն արգելվում է:
6. Միջքաղաքային եւ միջպետական ավտոբուսային կանոնավոր փոխադրումների երթուղիների սկզբնակետի եւ վերջնակետի կանգառների տեղաբաշխումն ավտոկայարաններից եւ ավտոկայաններից դուրս արգելվում է:»:
Հոդված 2. Սույն օրենքն ուժի մեջ է մտնում պաշտոնական հրապարակման պահից 6 ամիս հետո:
«Ավտոմոբիլային տրանսպորտի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում լրացում կատարելու մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի նախագիծը նպատակ ունի լուծել հետեւյալ երկու խնդիրները:
Առաջինը վերաբերում է ներքաղաքային եւ մերձքաղաքային ավտոբուսային կանոնավոր փոխադրումների կանգառների տեղաբաշխմանը, որի հիմնախնդիրը հատկապես սուր է դրված մայրաքաղաքում: Մի շարք կանգառներ ի սկզբանե տեղաբաշխված են եղել փողոցների խաչմերուկներում: Դրան են ավելացել նաեւ քաղաքացիների կողմից ձեւավորված ինքնաբուխ կանգառները: Ճանապարհային ներկա պայմաններում խաչմերուկներում գործող կանգառները խոչընդոտում են երթեւեկության անվտանգությանը, նպաստում խցանումներին, իսկ հաճախ նաեւ` ստեղծում վթարային իրավիճակ: Օրինագծով առաջարկվում է սահմանել, որ ավտոբուսային կանոնավոր փոխադրումների երթուղիների կանգառները պետք է տեղաբաշխվեն խաչմերուկներից առնվազն 50 մետր հեռավորության վրա: Եթե երկու խաչմերուկների միջեւ տարածությունը 100 մետրից պակաս է, ապա այդ հատվածում կանգառների տեղաբաշխումն արգելվում է:
Երկրորդ դրույթը վերաբերում է միջքաղաքային եւ միջպետական ավտոբուսային կանոնավոր փոխադրումների երթուղիների սկզբնակետի (վերջնակետի) կանգառներին: Այսօր Երեւանում, ինչպես նաեւ երկրի այլ քաղաքներում ավտոկայարաններն ու ավտոկայաններն աշխատում են թերբեռնված կամ հաճախ` ընդհանրապես չեն գործում, իսկ միջքաղաքային եւ միջպետական կանոնավոր փոխադրումների կանգառները կազմակերպվում են քաղաքի տարբեր վայրերում: Օրինակ, Երեւանում այդ նպատակով օգտագործվում են հրապարակներ եւ այլ հանգուցային կետեր:
«Ավտոմոբիլային տրանսպորտի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 14-րդ հոդվածը հստակ նշում է, որ ուղեւորների տոմսավորումն իրականացվում է ավտոկայարաններում եւ ավտոկայաններում, իսկ օրենքի 10-րդ հոդվածը սահմանում, որ երթուղիների կազմակերպումը պետք է ապահովի ավտովարորդների աշխատանքի եւ հանգստի ռեժիմի կազմակերպումը: Այս դրույթների կիրառումը կարող է ապահովվել միայն եթե առնվազն սկզբնակետի (վերջնակետի) կանգառները տեղաբաշխվեն ավտոկայարաններում եւ ավտոկայաններում, որոնք համաձայն օրենքի պետք է ապահովեն անհրաժեշտ սպասարկումն ու պայմանները:
