Հոդված 1. Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ Հայաստանի Հանրապետության 1985 թվականի դեկտեմբերի 6-ի oրենuգրքի 169.8-րդ հոդվածի 1-ին մասի «հոդվածով» բառը փոխարինել «եւ (կամ) 2-րդ հոդվածներով» բառերով:

Հոդված 2.   Սույն օրենքն ուժի մեջ է մտնում պաշտոնական հրապարակմանը հաջորդող օրվանից:
Տեղեկանք-հիմնավորում

«Նվազագույն ամսական աշխատավարձի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում փոփոխություններ եւ լրացում կատարելու մասին» ՀՀ օրենքի նախագիծը մշակվել է համաձայն  ՀՀ կառավարության 2008 թվականի հուլիսի  3-ի «Հայաստանի Հանրապետության 2009-2011  թվականների պետական միջնաժամկետ ծախսերի ծրագիրը հաստատելու մասին» թիվ 704-Ն որոշման, ըստ որի, 2009 թվականին նախատեսված է նվազագույն ամսական աշխատավարձի չափը սահմանել 30000 դրամ:

«Նվազագույն ամսական աշխատավարձի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում ժամային տարիֆային դրույքի նվազագույն չափերը սահմանված է միայն գործավարձով  վարձատրվող աշխատողների համար, մինչդեռ ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 179-րդ հոդվածի 1-ին մասով սահմանված է, որ օրենքով է սահմանվում ժամավճարի նվազագույն չափը, ուստի այն պետք է կիրառելի լինի  աշխատանքի վարձատրության բոլոր ձեւերի համար:

ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 179-րդ հոդվածի 1-ին մասով սահմանված է, որ աշխատավարձի ամսական եւ ժամավճարի նվազագույն չափը սահմանվում է օրենքով, իսկ նույն հոդվածի 3-րդ մասի համաձայն, աշխատողի ժամավճարի չափը կամ ամuական աշխատավարձը չի կարող պակաu լինել օրենքով կամ կոլեկտիվ պայմանագրով  uահմանված չափից:

ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 187-րդ հոդվածով սահմանված է, որ ոչ լրիվ աշխատաժամանակի կիրառման դեպքում աշխատանքը վարձատրվում է փաստացի աշխատած ժամանակին կամ կատարած փաստացի աշխատանքին համապատասխան, իսկ Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ Հայաստանի Հանրապետության օրենսգրքի 169.8-րդ հոդվածով  նվազագույն ամսական աշխատավարձի չափից պակաս աշխատավարձ սահմանելու դեպքում գործատուի համար տուգանք է սահմանված: Հետեւաբար ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքում եւ Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ ՀՀ օրենսգրքում իրավաչափ նորմեր սահմանելու նպատակով, անհրաժեշտություն է առաջացել Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ ՀՀ օրենսգրքում կատարել համապատասխան փոփոխություններ:

Նվազագույն աշխատավարձի օրենքով ամրագրված չափը   աշխատողի համար հանդիսանում է պետության կողմից սահմանված երաշխիք:  Հայաստանի Հանրապետության կողմից վավերացված ԱՄԿ 1970 թվականի հունիսի 3-ի N131 կոնվենցիայի 2-րդ հոդվածի 1-ին մասը սահմանում  է հետեւյալը` «Նվազագույն աշխատավարձն ունի օրենքի ուժ եւ նվազեցման ենթակա չէ. այս դրույթի չկիրառումը պատասխանատու անձի կամ անձանց նկատմամբ առաջացնում է քրեական կամ այլ պատասխանատվություն»: Հիշյալ դրույթը իրացնելու` նվազագույն ամսական աշխատավարձի օրենքով սահմանված չափը ապահովելու նպատակով, անհրաժեշտ է փոփոխություն կատարել նաեւ «Եկամտահարկի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում, որի դեպքում Եկամտահարկի մասին օրենքով սահմանված համախառն եկամտից անձնական նվազեցման չափը կհավասարվի նվազագույն ամսական աշխատավարձի օրենքով սահմանված չափին: