Հոդված 1. Ուժը կորցրած ճանաչել «Փախստականների մասին» Հայաստանի Հանրապետության 1999 թվականի մարտի 3-ի ՀՕ-288 օրենքի (այսուհետ` օրենք) 5-րդ հոդվածը:
Հոդված 2. Օրենքի 6-րդ հոդվածը շարադրել հետեւյալ խմբագրությամբ.
«Հոդված 6. ՓԱԽՍՏԱԿԱՆԻ ԿԱՐԳԱՎԻՃԱԿ ՏԱԼՈՒ ԲԱՑԱՌՄԱՆ ՀԻՄՔԵՐԸ
Փախստականի կարգավիճակ չի տրվում այն անձին, որը`
ա) նախքան Հայաստանի Հանրապետություն մուտք գործելը կատարել է խաղաղության եւ մարդկության անվտանգության դեմ ուղղված հանցագործություն, ինչպես դրանք սահմանված են այդ հանցագործությունների վերաբերյալ միջազգային պայմանագրերում.
բ) նախքան Հայաստանի Հանրապետություն մուտք գործելը կատարել է ոչ քաղաքական բնույթի ծանր հանցագործություն.
գ) մեղավոր է ճանաչվել Միացյալ ազգերի կազմակերպության նպատակներին եւ սկզբունքներին հակասող արարքներ կատարելու մեջ:»:
Հոդված 3. Օրենքի 7-րդ հոդվածի 2-րդ մասում «5 հոդվածում նշված դեպքերում» բառերը փոխարինել «Հայաստանի Հանրապետության տարածքում գտնվելու դեպքում» բառերով, ինչպես նաեւ հոդվածը լրացնել նոր մասով` հետեւյալ բովանդակությամբ.
«Անձը Հայաստանի Հանրապետության տարածք ապօրինի մուտքի կամ Հայաստանի Հանրապետության տարածքում ապօրինի գտնվելու համար պատասխանատվության ենթակա չէ, եթե նա ուղղակիորեն գալով այն երկրի տարածքից, որտեղ նրա կյանքին կամ ազատությանը վտանգ է սպառնում սույն օրենքի 1-ին հոդվածի իմաստով, անհապաղ ներկայանում է լիազորված մարմնին եւ գրավոր դիմում է Հայաստանի Հանրապետությունում փախստականի կարգավիճակ ստանալու համար:»:
Հոդված 4. Օրենքի 8-րդ հոդվածի 1-ին մասը շարադրել հետեւյալ խմբագրությամբ.
«Փախստականի կարգավիճակ հայցողին, Հայաստանի Հանրապետության տարածք մուտք գործելուց հետո, լիազորված մարմինը Հայաստանի Հանրապետության կառավարության սահմանած կարգով անհրաժեշտ բժշկական զննման ենթարկելու, փաստաթղթային ստուգումներ անցկացնելու եւ կեցությունը ապահովելու համար բնակեցնում է հատուկ կացարանում փախստականի կարգավիճակ ստանալու մասին դիմումի քննարկման ժամանակահատվածում, որը չի կարող գերազանցել եռամսյա ժամկետը:» բառերով:
Օրենքի 8-րդ հոդվածը 1-ին մասից հետո լրացնել նոր մասերով` հետեւյալ խմբագրությամբ.
«Փախստականի կարգավիճակ հայցող առանց ծնողների կամ օրինական ներկայացուցչի երեխայի (այսուհետ` երեխա) մասին լիազորված մարմինը 5-օրյա ժամկետում տեղեկացնում է երեխայի փաստացի գտնվելու վայրի խնամակալության եւ հոգաբարձության մարմնին:
Հայաստանի Հանրապետության խնամակալության եւ հոգաբարձության մարմինը երեխային տեղավորում է մանկական կազմակերպությունում, ինչպես նաեւ նրա խնամքի, դաստիարակության եւ իրավունքների պաշտպանության, այդ թվում` փախստականի կարգավիճակ ստանալու մասին դիմումի քննարկման ընթացքում նրա իրավունքները եւ օրինական շահերը ներկայացնելու համար նշանակում է խնամակալ` օրենքով սահմանված կարգով:
Լիազորված մարմինը, անհրաժեշտության դեպքում, աջակցություն է ցույց տալիս Միավորված ազգերի կազմակերպության եւ այլ իրավասու միջկառավարական կազմակերպությունների կամ Միավորված ազգերի կազմակերպության հետ համագործակցող այլ ոչ կառավարական կազմակերպությունների ջանքերին` այդպիսի երեխային պաշտպանություն եւ օգնություն ցույց տալու եւ ցանկացած այլ փախստական երեխայի ծնողների եւ ընտանիքի այլ անդամների որոնումների գործում` իր ընտանիքի հետ միանալու համար անհրաժեշտ տեղեկություններ ստանալու նպատակով:»:
Հոդված 5. Օրենքի 12-րդ հոդվածում` 1-ին մասից «տասնօրյա ժամկետում» բառերը հանել, 2-րդ մասը շարադրել հետեւյալ խմբագրությամբ. «Փախստականի կարգավիճակ ստանալու համար դիմելու իրավունք ունի յուրաքանչյուր օտարերկրյա քաղաքացի կամ քաղաքացիություն չունեցող անձ`առանց տարիքային սահմանափակման», ուժը կորցրած ճանաչել 3-րդ եւ 7-րդ մասերը:
Հոդված 6. Ուժը կորցրած ճանաչել օրենքի 14-րդ հոդվածը:
Հոդված 7. Օրենքի 17-րդ հոդվածի առաջին մասից «Սույն օրենքի 14 հոդվածով նախատեսված կարգով» բառերը հանել:
Հոդված 8. Օրենքի 18-րդ հոդվածը 6-րդ մասից հետո լրացնել նոր մասով` հետեւյալ խմբագրությամբ.
«Փախստականն ունի իր ընտանիքի հետ միավորման իրավունք: Փախստականի ընտանիքի անդամը կարող է ստանալ Հայաստանի Հանրապետություն մուտքի արտոնագիր եւ Հայաստանի Հանրապետությունում կացության կարգավիճակ, եթե չկան դրանք արգելող օրենքով սահմանված հիմքեր:
Փախստականի ընտանիքի անդամին Հայաստանի Հանրապետություն մուտքի արտոնագիր եւ կացության կարգավիճակ տալու համար պետական տուրքի գծով սահմանվում են արտոնություններ` «Պետական տուրքի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքով:»:
Հոդված 9. Օրենքի 19-րդ հոդվածի չորրորդ մասը շարադրել հետեւյալ խմբագրությամբ.
«Փախստականը չի կարող վտարվել կամ որեւէ կերպ վերադարձվել այն երկրի տարածք, որտեղ նրա կյանքին կամ ազատություններին վտանգ է սպառնում իր ռասայական, ազգային, կրոնական, որոշակի սոցիալական խմբի պատկանելության կամ քաղաքական համոզմունքների պատճառով:
Սույն հոդվածի 4-րդ մասի գործողությունը չի տարածվում այն փախստականի վրա, որը հիմնավոր պատճառներով վտանգավոր է համարվում Հայաստանի Հանրապետության անվտանգության համար կամ դատարանի օրինական ուժի մեջ մտած դատավճռով դատապարտված լինելով առանձնապես ծանր հանցագործության համար` վտանգ է ներկայացնում Հայաստանի Հանրապետության ազգային անվտանգությանը, հասարակական կարգին, քաղաքացիների իրավունքներին եւ ազատություններին:»:
Հոդված 10. Ուժը կորցրած ճանաչել օրենքի 20-րդ հոդվածի 1-ին մասի «է» եւ «ը» կետերը, 2-րդ մասը շարադրել հետեւյալ խմբագրությամբ. «Փախստական երեխաները կորցնում են փախստականի կարգավիճակը, եթե օրենքով սահմանված կարգով նրանց ծնողները ձեռք են բերում Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիություն կամ նրանց որդեգրում են Հայաստանի Հանրապետության կամ օտարերկրյա քաղաքացիները, բացառությամբ այն դեպքերի, երբ որդեգրողները քաղաքացիություն չունեցող անձինք են կամ Հայաստանի Հանրապետությունում փախստականի կարգավիճակ ստացած օտարերկրյա քաղաքացիներ:»:
Հոդված 11. Օրենքի 25-րդ հոդվածը շարադրել հետեւյալ խմբագրությամբ.
«1988-1992 թվականներին Ադրբեջանի Հանրապետությունից Հայաստանի Հանրապետություն բռնագաղթված եւ փախստականների հարցերով զբաղվող պետական մարմնում որպես փախստական հաշվառված անձինք հանդիսանում են փախստական` սույն օրենքի իմաստով:»:
Հոդված 12. Սույն օրենքն ուժի մեջ է մտնում պաշտոնական հրապարակմանը հաջորդող օրվանից:
