ՀՈԴՎԱԾ 1. Հայաստանի Հանրապետության 1998 թվականի մայիսի 5-ին քաղաքացիական օրենսգրքի (այսուհետ` Օրենսգիրք) 60-րդ հոդվածի 1-ին մասի «գույքով» բառից հետո «, բացառությամբ սույն օրենսգրքով նախատեսված դեպքերի» բառերը հանել:

ՀՈԴՎԱԾ 2. Օրենսգրքի 67-րդ հոդվածի 6-րդ մասի «, ապահովագրական ընկերությունների եւ «Ավտոտրանսպորտային միջոցների օգտագործումից բխող պատասխանատվության պարտադիր ապահովագրության մասին» ՀՀ օրենքի համաձայն ստեղծված Բյուրոյի» բառերը  փոխարինել «եւ ապահովագրական ընկերությունների» բառերով:

ՀՈԴՎԱԾ 3. Ուժը կորցրած ճանաչել Օրենսգրքի 189-րդ հոդվածի 6-րդ կետը:

ՀՈԴՎԱԾ 4. Ուժը կորցրած ճանաչել Օրենսգրքի 52.1-րդ գլուխը:

ՀՈԴՎԱԾ 5. Օրենսգրքի

1. 1003.1-րդ հոդվածի 1-ին մասի 4-րդ կետը շարադրել նոր խմբագրությամբ` հետեւյալ բովանդակությամբ. «օրենքով նախատեսված այլ դեպքերում:»:

2. 1021.1 հոդվածի

ա) 5-րդ մասի «վնասը» բառից հետո «` բացառությամբ այն վնասների, որոնք  ենթակա չեն ապահովագրական ըկերության կողմից հատուցման» բառերը հանել:

բ) 6-րդ մասի «եթե» բառից հետո « օրենքով կամ» բառերը հանել:

1025-րդ հոդվածի վերջին երկու պարբերությունները ուժը կորցրած ճանաչել:

3. 1066-րդ հոդվածը լրացնել «(հոդված 987, 991 հոդվածի 1-ին կետ)»բառերով:

ՀՈԴՎԱԾ 6. Սույն օրենքն ուժի մեջ է մտնում պաշտոնական հրապարակման օրվան հաջորդող տասներորդ օրը:   

ՀԻՄՆԱՎՈՐՈՒՄ

ՕՐԵՆՔՆԵՐԻ ՆԱԽԱԳԾԵՐԻ ՓԱԹԵԹԻ ԸՆԴՈՒՆՄԱՆ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ

Ներկայումս Հայաստանի Հանրապետությունում առկա  ֆինանսա-տնտեսական  իրավիճակը բացասական անդրադարձ ունի բնակչության կենսամակարդակի վրա, որը չի նպաստում սոցիալական արդարության եւ հասարակության բեւեռացման վերացման: Գնաճային գործընթացներին  դժվարությամբ դիմակայող քաղաքացիների համար ավտոմեքենաների պարտադիր ապահովագրման գործընթացը հավելյալ ֆինանսական մեծ բեռ է, որն այս պայմաններում ցածր եկամուտ ունեցողների համար վաղ է եւ անթույլատրելի: Օրենքներն ընդունվում են` նպատակ ունենալով սպասարկելու հասարակական շահը եւ ապահովել սոցիալական պաշտպանվածություն, սակայն ավտոմեքենաների պարտադիր ապահովագրությունը ողղված է ապահովագրության ոլորտում մենաշնորհ եւ գերիշխող դեր ստեղծելու հեռանկարի:

Հասարակության ներսում առկա գործընթացներն արդեն իսկ փաստում են, որ քաղաքացիներն ունեն սպասողական դիրքորոշում, քանի որ ի վիճակի չեն վճարել եւ կյանքի կոչել օրինագծի դրույթներից բխող պարտավորությունները: Այն մի կողմից բերում է ֆինանասական հավելյալ չնախատեսված ծախսերի, մյուս կողմից՝ օրինագիծը չի սպասարկում հասարակական եւ հանրային շահերը, այլ, նպատակաուղված ի հաշիվ օրենքի պարտադրանքի, ապահովում է ֆինանսական շուկայի սահմանափակ թվով տնտեսվարողների գերշահույթները:

Օրենքը չի բխում Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությունից, որով ամրագրված են Հայաստանի Հանրապետության տարածքում իրավական կարգավորման սկզբունքները եւ Հայաստանի Հանրապետության օրենսդրության իրավական հիմքը: Հայաստանի Հանրապետության օրենսդրությունը հիմնվում է իր կողմից կարգավորվող հարաբերությունների մասնակիցների հավասարության, կամքի ինքնավարության եւ գույքային ինքնուրույնության, սեփականության անձեռնմխելիության, պայմանագրի ազատության, մասնավոր գործերին որեւէ մեկի կամայական միջամտության անթույլատրելիության, քաղաքացիական իրավունքների անարգել իրականացման անհրաժեշտության, խախտված իրավունքների վերականգնման ապահովման, դրանց դատական պաշտպանության սկզբունքների վրա, ինչպես նաեւ` քաղաքացիները եւ իրավաբանական անձինք քաղաքացիական իրավունքները ձեռք են բերում ու իրականացնում իրենց կամքով եւ ի շահ իրենց: Անհրաժեշտ է սահմանադրորեն ամրագրված դրույթը, ըստ որի  ֆիզիկական եւ իրավաբանական անձանց իրավունքների եւ ազատությունների սահմանափակումները, նրանց պարտականությունները, ինչպես նաեւ` պատասխանատվության տեսակները, չափերը, պատասխանատվության ենթարկելու կարգը, հարկադրանքի միջոցներն ու դրանք կիրառելու կարգը, ֆիզիկական եւ իրավաբանական անձանց կողմից վճարվող հարկերի, տուրքերի եւ այլ պարտադիր վճարների տեսակները, չափը, վճարման կարգը սահմանվում են բացառապես Հայաստանի Հանրապետության օրենքներով: