Հոդված 1. «Պետական տուրքի մասին» Հայաստանի Հանրապետության 1997 թվականի դեկտեմբերի 27-ի ՀՕ-186 օրենքի (այսուհետ` Օրենք) 19-րդ հոդվածի  9.6-րդ կետի «ա» ենթակետը շարադրել հետեւյալ խմբագրությամբ.

«ա) 9.6.1. հեռուստահաղորդումների եթերային հեռարձակում իրականացնելու համար`
 

9.6.1.1.	հանրապետական սփռման համար` տարեկան	բազային տուրքի 20000-ապատիկի չափով
9.6.1.2.	մայրաքաղաքային սփռման համար` տարեկան	բազային տուրքի 10000-ապատիկի չափով
9.6.1.3.	մեկ մարզի տարածքում սփռման համար` տարեկան	բազային տուրքի 100-ապատիկի չափով
9.6.1.4	մայրաքաղաքից դուրս մեկ մարզի առանձին քաղաքների եւ գյուղերի տարածքում սփռման համար` տարեկան	բազային տուրքի 50-ապատիկի չափով
9.6.1.5.	մեկից ավելի մարզերի ամբողջ տարածքում սփռման համար` տարեկան	բազային տուրքի 150-ապատիկի չափով»:

Հոդված 2. Սույն օրենքն ուժի մեջ է մտնում պաշտոնական հրապարակման օրվան հաջորդող տասներորդ օրը:

ՀԻՄՆԱՎՈՐՈՒՄ

«ՊԵՏԱԿԱՆ ՏՈՒՐՔԻ ՄԱՍԻՆ» ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՕՐԵՆՔՈՒՄ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ» ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՕՐԵՆՔԻ ՆԱԽԱԳԾԻ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ

«Պետական տուրքի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում փոփոխություն կատարելու մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի նախագծի (այսուհետ` Նախագիծ) նպատակն է արձագանքել մարզային հեռուստաընկերությունների արդարացի բողոքին եւ չեղյալ համարել տարածքային/մարզային հեռարձակում իրականացնող հեռուստաընկերություններից գանձվող պետական տուրքի անհիմն բարձրացումը: Խոսքը մեկ մարզի տարածքում սփռում ապահովող հեռուստաընկերությունների մասին է, որոնք մեծ մասամբ սահմանափակված են մարզային մեկ քաղաքի տարածքով: Սակայն հատկանշական է այն, որ 2010 թվականի սեպտեմբերի 16-ին ընդունված «Պետական տուրքի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքում փոփոխություններ կատարելու մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքով (ՀՕ-121-Ն) օրենսդիրը անտեսել է մեկ մարզի առանձին քաղաքում, գյուղում  եւ մեկ մարզի ամբողջ տառածքում, ինչպես նաեւ մեկից ավելի մարզերի տարածքում հեռարձակվող հեռուստաընկերությունների տարբերությունը, անտեսելով մի քանի կարեւոր հանգամանք: Դրանք են`

- մարզերի առանձին տարածքներում գործող հեռուստաընկերությունների` առաջիկա արտոնագրման մրցույթին չմասնակցելը եւ հետեւաբար իրենց գործող լիցենզիաների երկարացումը մինչեւ 2015 թվական պահպանում է անալոգային հեռարձակման համար տրված լիցենզիաների թե` իրավունքները, թե` պարտավորությունները, այդ թվում ֆինանսական,

- տեղական հեռուստաընկերությունների հանրային դերը տեղական մակարդակով լրատվություն տարածելու գործում անփոխարինելի է,

- սփռման գոտիների գովազդային շուկաների տարբերությունը եւ հետեւաբար եկամուտների ստացման էական տարբերությունը:

Այսպիսով, հավասար մրցակցության համար ստեղծվել են անբարենպաստ պայմաններ, որոնք իրականում վտանգել են մարզերում գործող տեղական  հեռարձակողների գոյությունը:

Կարեւոր ենք համարում նաեւ ընդգծել այն, որ որոշ մարզային հեռուստաընկերությունների  տարեկան եկամուտը կազմում է  առաջարկվող պետական տուրքի 30%-ը, ինչը չափազանց մեծ գումար է փոքր հեռուստաընկերությունների համար եւ հարցականի տակ է դնում պետական տուրքի չափի ողջամտությունը:

Առաջարկվող նախագիծը կոչված է ապահովելու մրցակցության հավասար պայմաններ, ինչպես նաեւ սահմանելու բազային տուրքի ողջամիտ չափը:

Եզրափակելով, հարկ ենք համարում սույնով արձագանքել մարզային հեռուստաընկերությունների արդարացի բողոքին եւ հայտնել, որ պետական տուրքերի չափերի վերանայումը հրատապ լուծում պահանջող հարց է, որը պետք է արժանանա գործադիր եւ օրենսդիր իշխանությունների լուրջ ուշադրությանը: