Հոդված 1. «Ավելացված արժեքի հարկի մաuին» Հայաuտանի Հանրապետության 1997 թվականի մայիuի 14-ի ՀO-118 oրենքի (այսուհետ` Օրենք) 3-րդ հոդվածը`

1) 1-ին կետում «, բացառությամբ ձեռնարկատիրական գործունեություն վարելու իրավունք ունեցող ոչ առեւտրային կազմակերպությունների» բառերից հետո լրացնել «, որոնք ԱԱՀ վճարող են համարվում սույն հոդվածի 1.1-ին կետով սահմանված դեպքում եւ կարգով» բառերը,

2) լրացնել հետեւյալ բովանդակությամբ նոր` 1.1-ին կետով.

«1.1) օրացուցային տարվան նախորդող տարվա ընթացքում գործունեության բոլոր տեսակների մասով մատակարարված ապրանքների եւ մատուցված ծառայությունների (կատարված աշխատանքների) իրացման շրջանառությունը ԱԱՀ-ի շեմը գերազանցելու դեպքում՝ տվյալ օրացուցային տարվա հունվարի 1-ից մինչեւ տվյալ օրացուցային տարվա ավարտը, կամ օրացուցային տարվա ընթացքում գործունեության բոլոր տեսակների մասով մատակարարված ապրանքների եւ մատուցված ծառայությունների (կատարված աշխատանքների) իրացման շրջանառությունը ԱԱՀ-ի շեմը գերազանցելու պահից մինչեւ օրացուցային տարվա ավարտը (օրացուցային տարվա ընթացքում ԱԱՀ-ի շեմը գերազանցվելու դեպքում ԱԱՀ վճարվում է ԱԱՀ-ի շեմը գերազանցող գումարից), կամ ԱԱՀ վճարող համարվելու վերաբերյալ հայտարարությունում նշված օրվանից մինչեւ հայտարարությունում նշած տարվա ավարտը, բայց ոչ շուտ, քան հայտարարությունը ներկայացնելու հաշվետու ժամանակաշրջանի առաջին օրացուցային օրվանից, եթե ձեռնարկատիրական գործունեություն վարելու իրավունք ունեցող ոչ առեւտրային կազմակերպությունը իր հաշվառման վայրի հարկային մարմնին վերադաս հարկային մարմնի սահմանած ձեւով գրավոր հայտարարություն է ներկայացրել ԱԱՀ վճարող համարվելու վերաբերյալ.»:

Հոդված 2. Սույն օրենքն ուժի մեջ է մտնում 2014 թվականի հունվարի 1-ից:

ՀԻՄՆԱՎՈՐՈՒՄ

«ԱՎԵԼԱՑՎԱԾ ԱՐԺԵՔԻ ՀԱՐԿԻ ՄԱՍԻՆ» ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՕՐԵՆՔՈՒՄ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆ եւ ԼՐԱՑՈՒՄ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ» ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՕՐԵՆՔԻ ՆԱԽԱԳԾԻ ԸՆԴՈՒՆՄԱՆ ԱՆՀՐԱԺԵՇՏՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ

• Ընթացիկ իրավիճակը եւ առկա խնդիրները. Ներկայումս «Ավելացված արժեքի հարկի մասին» Հայաստանի Հանրապետության գործող օրենքը ձեռնարկատիրական գործունեություն վարելու իրավունք ունեցող ոչ առեւտրային կազմակերպություններին հնարավորություն չի տալիս իր հաշվառման վայրի հարկային մարմնին վերադաu հարկային մարմնի uահմանած ձեւով գրավոր հայտարարություն ներկայացնել ԱԱՀ վճարող համարվելու վերաբերյալ: Արդյունքում՝ այն ձեռնարկատիրական գործունեություն վարելու իրավունք ունեցող ոչ առեւտրային կազմակերպությունները, որոնք իրենց գործունեությունն իրականացնում են համաձայն՝ ՀՀ կառավարության որոշումների կամ իրենց գործունեությամբ պայմանավորված այլ հիմնավորված պատճառների, սահմանափակված են իրենց գործունեությունը կազմակերպել այնպես, որ մի կողմից չխախտեն Հայաստանի Հանրապետության գործող օրենսդրությունը, մյուս կողմից անհարկի անհարմարություն չառաջացնեն գործարար միջավայրին ծառայություններ մատուցելիս: Մասնավորապես՝ գործող օրենսդրության կիրառմամբ ձեռնարկատիրական գործունեություն վարելու իրավունք ունեցող ոչ առեւտրային կազմակերպությունները, մինչեւ ԱԱՀ օրենքով սահմանված շեմը գերազանցելու պահը, ծառայություններ մատուցելիս (աշխատանքներ կատարելիս) գանձում են գումար առանց ԱԱՀ-ի: Մինչդեռ այն դեպքում, երբ ձեռնարկատիրական գործունեություն վարելու իրավունք ունեցող ոչ առեւտրային կազմակերպությունները իրենց գործունեությունը իրականացնում են կառավարության որոշումների կամ այլ իրավական ակտերի համաձայն, որոնցում սահմանված գումարը ներառում է նաեւ ԱԱՀ, ապա այդ դեպքում էլ խախտվում է «Ավելացված արժեքի հարկի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 3-րդ հոդվածի 1-ին եւ 2-րդ կետերը, որն էլ իր հերթին անհարկի անհարմարություն է առաջացնում հատկապես գործարարների համար ։

• Առաջարկվող լուծումները. Առաջարկվում է փոփոխություն եւ լրացում կատարել Հայաստանի Հանրապետության «Ավելացված արժեքի հարկի մասին» օրենքի 3-րդ հոդվածում՝ հնարավորություն տալով ձեռնարկատիրական գործունեություն վարելու իրավունք ունեցող ոչ առեւտրային կազմակերպություններին «Ավելացված արժեքի հարկի մասին» օրենքի նախագծի 3-րդ հոդվածի 1.1) կետով սահմանված կարգով եւս համարվելու ԱԱՀ վճարող:

• Ակնկալվող արդյունքները. Առաջարկվող օրենսդրական փոփոխությունը ձեռնարկատիրական գործունեություն վարելու իրավունք ունեցող ոչ առեւտրային կազմակերպություններին հնարավորություն կտա իր հաշվառման վայրի հարկային մարմնին վերադաu հարկային մարմնի uահմանած ձեւով գրավոր հայտարարություն ներկայացրել ԱԱՀ վճարող համարվելու վերաբերյալ։