1 / 1

1919-ի մարտի 25-ին Էջմիածնի գավառի Փարաքարի շրջանի գյուղացիության  ներկայացուցիչները խնդրագրով դիմեցին Հայաստանի Խորհրդի նախագահությանը՝ բամբակի ընդունման գինը բարձրացնելու համար:

«Հայաստանի Խորհրդի Օրինագծով բամբակի փթին գին է նշանակված 43 րուբ. 50 եւ 49 րուբ.: Սակայն, եթե այդ գներով գրավվի աշխատավոր գյուղացու դառն քրտինքով ձեռք բերած բամբակը, նա տնտեսապես միանգամայն կքայքայվի քանի որ նախ բոլոր մթերքների գինը 100-ից ավել է բարձրացնել եւ այդ համեմատությամբ էլ պիտի բամբակի գինը բարձրանար եւ երկրորդ գյուղացու մոտ գտնված բամբակը լինելով բացարձակապես 1917 եւ 18 թվերի բերք կլանել է ահագին գումարներ:

Խոնարհաբար խնդրում ենք ի նկատի ունենաք գյուղացու ծանր վիճակը եւ նոր լրացուցիչ օրինագիծ մտցնեք Հայաստանի Խորհուրդ, որպեսզի բամբակի գինը բարձրանա առնվազը փութը երկու հարյուր մնթ. որով հնարավորություն կստեղծվի գեթ փոքր չափով ամոքելու գյուղացիության դառն վիճակը եւ մշակելու իր արտը առաջիկա ցանքսերի համար:

Իսկականի հետ ճիշտ է»: