ԱՐՏԱՀԵՐԹ ՆԻՍՏ

ՆԱԽԱԳԱՀՈՒՄ Է ՀՀ ԱԶԳԱՅԻՆ ԺՈՂՈՎԻ ՆԱԽԱԳԱՀ ԱՐԱՐԱՏ ՄԻՐԶՈՅԱՆԸ
 

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Բարեւ ձեզ, հարգելի գործընկերներ, ԱԺ պատգամավորների նախաձեռնությամբ այսօր հրավիրվել է ԱԺ արտահերթ նիստ, որի օրակարգում մեկ հարց է՝ «Տեղական հանրաքվեի մասին» օրենքում լրացումներ եւ փոփոխություններ կատարելու մասին» եւ «Տեղական ինքնակառավարման մասին» օրենքում լրացումներ կատարելու մասին» ՀՀ օրենքների նախագծերի փաթեթը, որը պետք է քննարկենք երկրորդ ընթերցմամբ։ Բայց նախ՝ տեղադրենք քարտերը եւ գրանցվենք։ Գրանցում։ Գրանցվել է 103 պատգամավոր, քվորում ունենք, կարող ենք սկսել մեր աշխատանքները։ Մինչեւ զեկուցմանն անցնելը ողջունենք Երեւանի Աշոտ Նավասարդյանի անվան համար 196 հիմնական դպրոցի աշակերտներին եւ ուսուցիչներին։

ԾԱՓԱՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Այժմ քննարկում ենք ԱԺ պատգամավորներ Վարազդատ Կարապետյանի եւ Վահե Ղալումյանի կողմից ներկայացված «Տեղական հանրաքվեի մասին» ՀՀ օրենքում լրացումներ կատարելու մասին» եւ «Տեղական ինքնակառավարման մասին» ՀՀ օրենքում լրացումներ կատարելու մասին» օրենքների նախագծերի փաթեթը երկրորդ ընթերցմամբ եւ ամբողջությամբ ընդունելու մասին հարցը։ Հիմնական զեկուցող՝ ԱԺ պատգամավոր Վարազդատ Կարապետյան։

Վ.ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Մեծարգո նախագահություն, հարգելի պատգամավորներ, մենք խնդրել ենք արտահերթ նիստ «Տեղական հանրաքվեի եւ տեղական ինքնակառավարման մասին» օրենքում փոփոխությունների թեմայով։ Քանի որ Կառավարությունն արդեն քննարկում է «Վարչատարածքային բաժանման մասին» օրենքում փոփոխություն եւ մենք՝ որպես ԱԺ, Սահմանադրության 190-րդ հոդվածի պահանջով պետք է հնարավորություն ունենանք լսել համայնքների կարծիքը։ Այդ պատճառով նախագիծը, որը մենք առաջին ընթերցմամբ արդեն ընդունել ենք, նաեւ որոշակի փոփոխություններ կան, հիմա ես փոփոխություններն էլ կներկայացնեմ ձեզ, ներկայացնում ենք երկրորդ ընթերցմամբ եւ ամբողջությամբ ընդունելու համար։

Նախագծի ընդհանուր տրամաբանությունը կարճ հիշեցնեմ. երբ Կառավարությունը համայնքներում շրջանառում է «Վարչատարածքային բաժանման մասին» օրենքի նախագիծ, համայնքներում նախաձեռնող խմբերը հնարավորություն ունենան նախաձեռնել տեղական հանրաքվեներ, դիմեն, գրանցվեն համապատասխան ընտրական հանձնաժողովներում, դիմեն համայնքի ղեկավարին եւ ավագանուն՝ ֆինանսավորման համար եւ, եթե կա ֆինանսավորում, ապա նախաձեռնեն տեղական հանրաքվե՝ արդյունքները բերելով ԱԺ։ Մեզ համար շատ էական է այս մեխանիզմը լսելը, քանի որ մենք օրենքով մի կողմից լսում ենք Կառավարության կարծիքը համայնքների միավորման մասին, բայց պետք է նաեւ մյուս հնարավորությունն ունենանք՝ համայնքների կարծիքը լսելու համար։ Եվ սա այդ մեխանիզմներից մեկն է։ Հիմա մենք երկու փոփոխություն ենք առաջարկել։ Փոփոխություններից մեկով բարդացնում ենք տեղական հանրաքվեի մեխանիզմը՝ սահմանելով 50 տոկոսանոց մասնակցության շեմ։ Այսինքն՝ հանրաքվեն, խորհրդատվական հանրաքվեն մենք կհամարենք կայացած, եթե ընտրացուցակներում ներկա մարդկանց առնվազն 50 տոկոսը մասնակցի հանրաքվեին։ Այս առաջարկությունը դեռեւս մենք լսել ենք մեր գործընկերոջից։ Ի սկզբանե էլ ունեինք մեր նախագծում, հետո հանեցինք, հիմա քննարկումների արդյունքում հետ ենք բերել էլի նախագիծ։ Քանի որ տեղական հանրաքվեն նաեւ ծախսատար գործընթաց է, մենք սրանով նաեւ ուզում ենք երկու կարեւոր բան հաղորդել համայնքներին։ Այո, մենք պատրաստ ենք լսել համայնքների կարծիքը, բայց պետք է ներկայացուցչական լինի համայնքի կարծիքի արտահայտումը։ Այսինքն՝ հնարավորինս շատ մարդիկ պետք է մասնակցեն հանրաքվեին, եւ ոչ ամեն առիթով համայնքները դիմեն այս գործընթացին։ Բայց, քանի որ մենք, ամեն դեպքում, պարտավոր ենք համայնքների կարծիքը լսել, մենք երկրորդ փոփոխությունն ենք առաջարկել՝ համայնքների ղեկավարներին հնարավորություն տալով տեղերում անցկացնել բաց քննարկումներ եւ լսումներ եւ այդ արդյունքները նույնպես կցել «Վարչատարածքային բաժանման մասին» օրենքի նախագծին՝ ԱԺ բերելուց առաջ։ Կառավարությունն ունի սահմանած օրինակելի կանոնակարգի նախագիծ՝ համայնքների կողմից հանրային լսումների անցկացման, համայնքների ավագանիների մեծ մասը սա ընդունել է, անհրաժեշտության դեպքում, որոնք չեն ընդունել, նրանք նույնպես պետք է ընդունեն, որպեսզի համայնքները կարողանան լսումների մեխանիզմի միջոցով իրենց կարծիքը բացահայտել ԱԺ-ի համար, որպեսզի մեր որոշումն ավելի արդյունավետ լինի։

Սա, երկու փոփոխություններով հանդերձ, մեր նախագիծն է։ Նախագիծը քիչ առաջ պետաիրավական հարցերի հանձնաժողովում եւս մեկ անգամ հավանության արժանացավ, եւ ձեզ նույնպես խնդրում եմ հավանության արժանացնել այս նախագիծը։ Մենք նախագծի 2-րդ մասը, հատկապես, քննարկել ենք պրն Հովակիմյանի հետ երկար։ Նախագիծը մի քիչ ավելի երկար էր, մենք նաեւ նախարարության հետ քննարկեցինք եւ այդ լսումների հատվածը պրն Հովակիմյանի առաջարկով ենք մտցրել նախագծի մեջ։ Մենք հասկանում ենք, որ սա իդեալական եւ կատարյալ տարբերակ չէ։ Ընդհանրապես, տեղական հանրաքվեի ինստիտուտը Հայաստանում դեռեւս կայացած չէ, օրենքն էլ չի նպաստում այդքան, որ այս ինստիտուտը կայանա։ Դրա համար մենք դեռ երկար պետք է աշխատենք համայնքներում ուղիղ ժողովրդավարության գործիքակազմն արդյունավետ ներդնելու ուղղությամբ։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Շնորհակալություն, պրն Կարապետյան, կարող եք զբաղեցնել ձեր տեղը։ Հարցեր չեն կարող լինել։ Հարգելի գործընկերներ, այս ընթացքում մեզ միացան նաեւ Կոտայքի մարզի Առինջ գյուղի Կոլյա Ծառուկյանի անվան միջնակարգ դպրոցի աշակերտները եւ ուսուցիչները։ Ողջունենք նրանց։

ԾԱՓԱՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Հարակից զեկուցման համար ամբիոնի մոտ եմ հրավիրում պետաիրավական հարցերի մշտական հանձնաժողովի անդամ Վահագն Հովակիմյանին։

Վ.ՀՈՎԱԿԻՄՅԱՆ

-Հարգելի նախագահություն, հարգելի գործընկերներ, պրն Կարապետյանի ներկայացրածին ուղղակի քիչ բան պետք է ավելացնեմ։ Միայն ավելացնեմ այն, որ այս նախագծով մենք ստեղծում ենք հնարավորություն՝ միավորվող եւ բաժանվող համայնքների բնակիչների կարծիքը ճշտելու համար։ Որքանով բնակիչները կօգտվեն այս հնարավորությունից, ինչպե՞ս դա իրենք կիրականացնեն, դա մենք կարող ենք, ի վերջո, տեսնել օրենքի պրակտիկ կիրառության ընթացքում։

Այսօր հանձնաժողովի նիստի ժամանակ էլ ես ասացի, որ սա, ըստ էության, այս պահին խնդրի լուծում է, բայց հաստատապես ո՛չ վերջնական, ո՛չ էլ լավագույն լուծումն է։ Այս պահին լուծում է, որ հնարավորություն կտա միավորվող եւ բաժանվող համայնքների բնակիչներին իրենց կարծիքն արտահայտել։ Թե ինչպես կօգտվեն, դա արդեն ցույց կտա ժամանակը։ Բայց այս գործիքը մենք պարտավոր ենք ստեղծել, որպեսզի բնակիչները հնարավորություն ունենան իրենց կարծիքն արտահայտել։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Շնորհակալություն, պրն Հովակիմյան, կարող եք զբաղեցնել ձեր տեղը։

Հարակից զեկուցման համար ամբիոնի մոտ եմ հրավիրում տարածքային կառավարման եւ ենթակառուցվածքների նախարարի տեղակալ Վաչե Տերտերյանին։

Վ.ՏԵՐՏԵՐՅԱՆ

-Բարեւ ձեզ։ ԱԺ հարգարժան նախագահ, հարգարժան պատգամավորներ, ձեր քննարկմանը ներկայացվող օրենքի նախագիծն իրավամբ լրացուցիչ հնարավորություն է՝ համայնքներում տեղական հանրաքվեներ անցկացնելու հատկապես վարչատարածքային փոփոխություններին վերաբերող հարցերով։

Այս նախագիծը մանրամասն քննարկվել է պետաիրավական հարցերի հանձնաժողովում, պատգամավորների ակտիվ մասնակցությամբ։ Մենք կարծում ենք, որ սա լրացուցիչ հնարավորություն կլինի ավելի ամբողջական կարծիք ձեւավորելու համար։ Թերեւս, այսքանը։ Շնորհակալություն:

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Շնորհակալություն, պրն Տերտերյան, դուք կարող եք զբաղեցնել ձեր տեղը։ Հարգելի պատգամավորներ, մտքերի փոխանակություն։ Ելույթների համար հերթագրում։ Արմեն Եղիազարյան։

Ա.ԵՂԻԱԶԱՐՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Քանի որ հարց ուղղելու հնարավորություն չկա, ելույթով կհնչեցնեմ իմ հարցը։ Պրն Կարապետյան, մի փոքր անհասկանալի է, թե ինչո՞ւ է բարդացվում այս օրենքը։ Ասեմ ավելին. գիտենք որ գյուղական համայնքներում մեծամասամբ գտնվում են արտագնա աշխատանքում եւ մենք արհեստական խնդիր ենք ստեղծում նրանց համար, այս բարդացումը լուրջ խնդիր կարող է լինել քվորում չապահովելու տեսանկյունից։ Միգուցե, առաջարկեինք՝ տվյալ համայնքի վերջին ընտրությանը մասնակիցների 50%-ը, որ ավելի խելամիտ լիներ։ Հակառակ դեպքում՝ մենք կարող ենք, ընդհանրապես, չունենալ հանրաքվե տվյալ համայնքներում։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Ներողություն, պրն Եղիազարյան։ Հարգելի գործընկերներ, լսենք իրար։ Եթե 18 հոգի հերթագրվել են, ասելիք կա եւ կարեւոր հարց է քննարկվում։

Ա.ԵՂԻԱԶԱՐՅԱՆ

-Մյուսը. գտնում եմ, որ անընդունելի է, երբ ասում ենք՝ լսենք համայնքների կարծիքը, բայց դա չենք ամրագրում եւ ստացվում է, որ մենք լսում ենք, բայց կարեւորություն չենք տալիս։ Սա եւս պետք է մենք հստակեցնենք եւ ամրագրենք, որ հանրաքվեի արդյունքները պետք է լինեն պարտադիր։ Շնորհակալություն։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Սերգեյ Բագրատյան։

Ս.ԲԱԳՐԱՏՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Հարգելի գործընկերներ, ուղղակի, քննարկման նյութն այնպիսին է, որ, բնականաբար, շատ տարակարծություններ է առաջացնում։ Ես օրենքի հեղինակներին եմ դիմում` հարցերին պատասխանելու, շատ պարզ իրավակիրառ պրակտիկան քննարկելու։ Պայմանական ասած` ընդունենք` Շատին համայնքը ներկայացրել  է եւ ներկայացնում է մեզ, որ այո, մասնակցել ենք 50 տոկոսով եւ քվեարկել  ենք խոշորացմանը դեմ, միավորմանը դեմ եւ մենք` որպես պատգամավորներ, լսում եւ ասում ենք` անկախ ամեն ինչից` այդ միավորումը պետք է տեղի ունենա։ Այսինքն՝ մենք ի՞նչ խնդիր ենք լուծում` այս հանրաքվեի հնարավորությունը տալով տվյալ համայնքին։ Կարծում եմ, որ օրենքի ուժ ստացող որեւէ օրենք պետք է նպատակ ունենա եւ պետք է կիրառվի։ Մենք ասում ենք` սա օրենք է, բայց ինքը չի կիրառվելու, ինքը նպատակը չի արդարացնելու։ Ես չգիտեմ, օրենքի հետ կապված` նման սահմանում որեւէ տեղ, որեւէ երկրում կա՞, որ օրենք լինի, որ մարդիկ ինչպես ցանկանան, օրենքի հետ այդպես վարվեն։ Ես կարծում եմ` օրենքը պետք է ունենա հստակություն, օրենքը պետք է ունենա իմպերատիվ կատարման իմաստ, այլապես, օրենքներ ենք մենք ընդունում, որոնք ավելի շուտ սոցհարցման են նման։ Կարծես մենք սոցհարցում պիտի անենք այդ գյուղում, թե այդ գյուղը համաձա՞յն է միավորվել, թե՞ համաձայն չէ։ Եթե սոցհարցում է, եկեք այլ ինստիտուտ մշակենք, հանրաքվեի ինստիտուտը բոլորովին այլ տրամաբանություն ունի։ Հանրաքվեի ինստիտուտը, հանրաքվեի արդյունքը պիտի պարտադիր օրենքի ուժ ունենա։ Եթե մենք ասում ենք՝ սիրելի գյուղացիներ, քննարկեք, դուք համաձայն եք, մենք համաձայն չենք, դուք գնացեք տուն։ Արդյունքում՝ ինչի՞ համար ենք այդ մարդկանց տանջում, ինչո՞ւ են փող ծախսում, համայնքը փող է հավաքում, որ մի բան անի, որի նպատակը որեւէ մեկին պետք չէ։

Ես կառաջարկեմ օրենքի հեղինակներին այս հարցերի հստակ պատասխանը։ Եթե ոչ, անպայման, չէ, որ ամեն ինչ դառնա օրենք, եկեք հետ կանչենք, մտածենք, «Հանրաքվեի մասին» օրենքում կամ ՏԻՄ-ի մասին օրենքում դա ներգրավենք։ Ինձ համար զարմանալի է, դա մեր հանձնաժողովին է նաեւ կոնկրետ վերաբերում։ Մենք ինչո՞ւ ենք միայն պետաիրավականում քննարկել։ ՏԻՄ-ի հետ կապված՝ մեր հանձնաժողովը պիտի քննարկի այս հարցը, առնվազն։ Շնորհակալություն։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Գեւորգ Պապոյան։

Գ.ՊԱՊՈՅԱՆ

-ԱԺ մեծարգո նախագահ, հարգելի գործընկերներ, ես ներողություն եմ խնդրում, բայց պետք է թեմայից շեղվեմ, որովհետեւ երեկ մի ահասարսուռ լուր տարածվեց. բանից պարզվում է, որ Հայաստանում 101 երեխայի գողացել կամ որեւէ օրինական կամ անօրինական եղանակով, ինչ-որ եղանակներով երեխաներ են Հայաստանում վաճառվել։ Ես ուզում եմ այս ամբիոնից հայտարարել, որ չնայած անմեղության կանխավարկածին, ես կարծում եմ, որ նման դեպքերի համար առաջին հերթին քաղաքական պատասխանատվություն են կրում նախորդ իշխանությունները, որովհետեւ միայն կոռումպացված, վերից վար կոռումպացված հովանավորչությամբ երկրում հնարավոր էր 1, 2, 5, 101, 15, 55, 100, 101 երեխա վաճառել եւ պատասխանատվություն չկրել, որովհետեւ միայն մարդը, որը գիտի, որ հովանավորչության պարագայում կամ որոշակի մեխանիզմների առկայության պարագայում հնարավոր է կատարել այդպիսի գործողություններ եւ որեւէ կերպ պատասխանատվություն չկրել։ Հետեւաբար՝ ես կարծում եմ, որ առաջին հերթին նախորդ իշխանությունները Սերժ Սարգսյանի եւ Հանրապետական կուսակցության ղեկավարությամբ կրում են քաղաքական պատասխանատվություն այս դեպքի համար։ Հետեւաբար՝ ես ուզում եմ, որ արձանագրենք այս ամբիոնից, որ նոր Հայաստանում այլեւս ոչ միայն այդպիսի դեպքեր չեն լինելու, այլեւ քաղաքական աղբամանը նետված քաղաքական ուժերի գործողություններին տրվելու են իրավական գնահատականներ, ոչ միայն քաղաքական եւ այն մարդիկ, որոնք այդ գործողության մեջ ներգրավված են եղել, ես կարծում եմ՝ խորին համոզվածություն են ունեցել, որ երբեւէ պատասխանատվություն չեն կրելու դրա համար։ Բայց ես կարծում եմ՝ մեր ժողովուրդը եւ Հայաստանի քաղաքացիներն ապացուցել են, որ Հայաստանն Ադրբեջան չի, որտեղ իշխանությունը հորից փոխանցվում է որդուն, որդուց՝ կնոջը կամ փեսային եւ հետեւաբար` մի օր գալու էր պատասխան տալու ժամանակը եւ եկել է։ Ես կարծում եմ, որ մենք բոլորս միահամուռ այն կարծիքին ենք, որ պետք է այս գործն ամբողջապես քննվի եւ այս բարձր քաղաքական ամբիոնից ես կոչ եմ անում Հայաստանի իրավապահ մարմիններին՝ նաեւ ուսումնասիրել, թե այդ մարդիկ արդյո՞ք ունեցել են պետական իրավապահ բարձրաստիճան մարմիններում որոշակի հովանավորներ, թե՞ ոչ, որովհետեւ ես չեմ կարծում, որ հնարավոր էր՝ 2-3 հոգի միայնակ այդպիսի գործողություն ձեռնարկեն։ Սա բնորոշ է եղել նախորդ իշխանություններին։ Իհարկե, այս ամենը ես նշում եմ հաշվի առնելով նաեւ անմեղության կանխավարկածը եւ այն մեղադրանքը, որը երեկ մենք կարդացինք, այդ ահասարսուռ մեղադրանքը։ Շնորհակալություն։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Միքայել Զոլյան։

Մ.ԶՈԼՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Ես թեմայից պետք է մի փոքր շեղվեմ, բայց, այնուամենայնիվ, լայն առումով՝ սա եւս թեմային է վերաբերում, քանի որ այն, ինչի մասին ես խոսում եմ, վերաբերում է համայնքի կարծիքը հաշվի առնելուն, տվյալ դեպքում՝ քաղաքաշինական հարցերում։ Ես ուզում եմ խոսել Տերյան եւ Քոչար փողոցների միջեւ գտնվող տպարանի կոմպլեքսի, շենքի մասին: Այդ շենքում որոշակի աշխատանքներ են այժմ կատարվում, եւ մեր քաղաքացիներից շատերն ունեն որոշակի մտահոգություններ՝ դրա հետ կապված, նաեւ ինձ են դիմել, որ բարձրաձայնեմ։ Մասնագիտական համայնքը որոշակի մտահոգություններ ունի։ Ես ուզում եմ դիմել իմ շատ սիրելի ընկեր Արայիկ Հարությունյանին, իմ կողմից շատ սիրված եւ հարգված տիկին Նարինե Թուխիկյանին, որ այդ հարցը եւս մեկ անգամ քննեն եւ, եթե հնարավոր է, ես առաջարկում եմ այս պահին դադարեցնել այդ աշխատանքները, վերադառնալ այդ հարցի քննարկմանը, հանդիպել կամ ինչ-որ այլ ձեւաչափով շփվել համայնքի ներկայացուցիչների հետ, երեւանցիների հետ, ովքեր մտահոգություններ ունեն, մասնագիտական համայնքի ներկայացուցիչների հետ։ Եթե այդ մտահոգություններն անհիմն են, ապա այդ քննարկումների արդյունքում այդ մտահոգությունները կվերանան։ Եթե այդ մտահոգությունները հիմնավոր են, առավել եւս, կարծում եմ պետք է այդ մտահոգություններին ընթացք տրվի, եւ այդ հարցը լուծվի։ Նաեւ ուզում եմ ասել, թե ինչու այդ մտահոգություններն այսօր կան։ Այսօր մեր քաղաքի՝ Երեւանի բնակիչները հիշում են, թե ինչ կատարվեց նախորդ իշխանության օրոք։ Ցավոք սրտի, մենք դրա մասին միշտ չենք խոսում, բայց նախորդ իշխանության հանցանքներից մեկը նաեւ այն էր, որ այլանդակվեց Երեւան քաղաքը, հատկապես՝ Երեւանի կենտրոնը, բազմաթիվ պատմական շենքեր կամ ոչնչացվեցին, կամ տեղափոխվեցին կոնտեքստից դուրս, կառուցվեցին շենքեր, որոնք. ընդհանրապես, կապ չունեն Երեւանի հետ՝ ճարտարապետական առումով։ Բնականաբար, այսօր մարդիկ շատ էմոցիոնալ, որոշակի ռեակցիաներ են ցույց տալիս։

Վերջում ուզում եմ նաեւ խնդրել, որ այն մարդիկ, ովքեր ինչ-որ անհիմն մեղադրանքներ են հնչեցնում պրն Հարությունյանի հասցեին եւ անգամ նախարարության անունը չեն կարողանում ճշգրիտ արտաբերել, իմ ելույթից հանկարծ չոգեւորվեն, ես անվերապահ աջակցում եմ Արայիկ Հարությունյանին՝ որպես մեր թիմի անդամ։

Վերջում, ուղղակի, քանի որ սա մեր վերջին հանդիպումն է այս տարի, ուզում եմ բոլորիս Նոր տարին շնորհավորել եւ մաղթել ամենայն բարիք։ Շնորհակալություն։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, հիշեցնեմ, որ հայտարարությունների ժամը չի եւ մենք քննարկում ենք տեղական հանրաքվեին վերաբերող նախագծերի փաթեթը։ Հաջորդ ելույթը՝ Արտակ Մանուկյան։

Ա.ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ

-Հարգելի ԱԺ նախագահող, հարգելի գործընկերներ, ես կփորձեմ մի փոքր օրենքի նախագծից խոսել։ Համենայնդեպս, իմ կարծիքով՝ հավելյալ պարզաբանումների կարիք կա։ Մասնավորապես, հարցադրումներ հնչեցին եւ մենք, օրինակ՝ ո՞նց ենք ապահովելու էլեկտրոնային մասնակցությունը։ Սրա մասով ի՞նչ կառուցակարգեր կան, որ համայնքի... Տիկին Զոհրաբյան, եթե խնդրեմ, ավարտեմ, գուցե, հետո կզրուցեք, էլի։ Ի՞նչ կառուցակարգեր կան, որ մենք կիրառենք եւ ըստ այդմ՝ կարողանանք նաեւ մասնակցային դարձնել։

Երկրորդը. եթե մենք դնում ենք տեղական հանրաքվեի նախաձեռնությունը։ Հիմա, դիտարկենք մի խոշորացված համայնք, որը բնակչության թվաքանակով մեծ է եւ նրա հետ կցված են փոքր համայնքներ։ Հիմա, եթե մենք ասում ենք՝ մենակ 50 տոկոս մասնակցություն, է, ակնհայտ է, որ սա ժողովրդավարացման առումով որոշակիորեն խոցելիություն է լինում, որովհետեւ խոշոր համայնքը տնօրինում է այդ փնջի, այսպես ասած, մասով դիրքորոշումը։ Կարծում եմ՝ էլի հավելյալ  վավերապայմաններ պետք է լինեն, որ օրինակ՝ մենք փորձենք որակական կոմպոնենտը սրա մեջ դնել։ Այսինքն՝ եթե մի խոշորացված համայնք ունենք, որտեղ բնակչության 50 տոկոսն է տեղաբաշխված այս փնջի կենտրոնում եւ մնացած 50-ը տեղաբաշխված է ծայրամասերում, բայց նրանք օրինակ՝ առանձին-առանձին համայնքներում դեմ են արտահայտվում որոշակի նախագծի, սա պետք է դիտարկվի ոչ թե 50 տոկոսից ավելի մասնակցության պարագայում այդ խոշորացած համայնքի կարծիքի հիման վրա կողմ, այլ պետք է մեխանիզմներ լինեն, որպեսզի այն փոքր համայնքները, որոնք բնակչության թվաքանակով փոքր են, բայց ավելի շատ քանակային առումով դեմ են քվեարկել այս նախագծին, սա կյանքի չկոչվի։ Իհարկե, այստեղ ֆինանսական առումով՝ կարծում եմ՝ բավականաչափ, էլի, այնտեղ խրթին ձեւակերպումներ կան, որ ֆինանսական միջոցների հաշվին եւ այլն, ո՞վ է դա ապահովում, դա ամբողջովին դոտացիա է տրամադրվելո՞ւ, թե՞ ոչ։ Այս հարցադրումները. ես կուզեի, որ հեղինակն իր ավարտական ելույթում անդրադառնար այն մեխանիզմներին, որոնք ամբողջական կարգավորելու են այս բնագավառը։ Շնորհակալություն։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Լիլիթ Ստեփանյան։

Լ.ՍՏԵՓԱՆՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, հարգելի նախագահություն, հայտնի ֆիլմից օրինակ բերեմ. համայնքը դեմ է, համայնքը զորավոր է։ Իսկ ինչո՞ւ է համայնքը դեմ. որովհետեւ շատ հաճախ խոշորացման վերաբերյալ իրազեկումը եւ հաջողված փորձերը մենք չենք ներկայացնում հանրությանը։ Խոշորացումն իրականում արդյունավետ գործընթաց է, եթե պրոցեսը ճիշտ կատարվի, ներառյալ իրազեկումը, հաջողված փորձերը, հաջողված միավորումները։ Առկա ռեսուրսների տեսանկյունից ճիշտ օգտագործման ամենահաջողված ռեֆորմներից մեկն է ՀՀ-ում։ Իսկ ի՞նչ է այն իրենից ներկայացնում. նվազեցնել փոքր համայնքների կախվածությունը Կառավարությունից, դոտացիաներից եւ հնարավորություն տալ միավորման արդյունքում հոգալ խոշորացման հետեւանքով իրար միացած համայնքների խնդիրները, դառնալ ավելի լուրջ գործընկեր Կառավարության համար։ Ներկայացնեմ Կոտայքի մարզի խոշորացված համայնքներից մի փոքր տեղեկատվություն։ Նշեմ, որ Կոտայքի մարզում վերջին խոշորացումը տեղի է ունեցել 2017 թ։ 2018 թ. մարզում իրականացվել է 19 սուբվենցիոն ծրագիր, որից 3-ը՝ խոշորացված համայնքներում, 2019 թ.՝ 60 սուբվենցիան ծրագիր, որից 22-ը՝ խոշորացված համայնքներում եւ այնպիսի կապիտալ սուբվենցիոն ծրագրեր են իրականացվում խոշորացված համայնքներում, որոնք առանց այս պրոցեսի, պարզապես, անհասանելի կլինեին փոքր համայնքներին։ Ըստ այդմ` նշենք, որ մտահոգությունները տեղին չեն, հաճախ հիմնավոր չեն։ Սխալ մատուցման արդյունքում քաղաքացու մոտ թյուրըմբռնում կա խոշորացման մասին։ Սա հետեւանք է անընդհատ հնչող քննադատությունների։ Սակայն իրականությունն այն է, ինչպես ներկայացրեցի, կարիքի դեպքում կարող եմ յուրաքանչյուրին փոխանցել ինֆորմացիան ավելի մանրամասն։ Հանրաքվեից առաջ պարտադիր եմ համարում իրազեկման աշխատանքներ կատարել, ստիպելու, վախեցնելու, հարկադրելու գործիքակազմը պետք է փոխարինվի համագործակցությամբ եւ հասնել նրան, որ քաղաքացին իսկապես հասկանա, որ այն խնդիրները, որ այսօր համայնքի առջեւ ծառացած են եւ լուծելու հնարավորություն չկա, դրա միակ լուծումը կարող է դառնալ խոշորացումը։ Եվ համայնքը, իսկապես, զորավոր է, եթե ասի՝ այո հանրաքվեի առաջ եւ մենք ունենանք այն հաջողված փորձերը, որի մասին երազում է յուրաքանչյուր քաղաքացի։ Շնորհակալություն։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Թագուհի Ղազարյան։

Թ.ՂԱԶԱՐՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Պրն Միրզոյան, ես, իհարկե, ներողություն եմ խնդրում, որ ձեր նկատողությանն ականջալուր չեղա, բայց, երեւի, պրն Զոլյանի միտքը շարունակեմ։ Խոսքը վերաբերում է Մազմանյանի եւ Մարգարյանի՝ 1935 թ. նախագծած շենքին։ Ի դեպ, Մազմանյանին ով տեղը չբերեց, Չարենցի ու Հալաբյանի հետ ֆուտուրիստական ստանդարտի հիմնադրողն էր։ Ես ավելի կոնկրետ հարց ունեմ։ Ես գիտեմ, որ նախորդ տարի այս նախագիծը մերժվել էր նույն գիտամեթոդական հանձնաժողովի կամ խորհրդի կողմից։ Համենայն դեպս, մարմինը նույնն է, վստահ չեմ, որ անդամները նույնն է։ Այդ հարցն էլ եմ առկախված թողնում օդում նույն մարմնի կողմից, որն այս տարի հաստատել է, եւ եթե պրն Զոլյանի առաջարկը դիտարկվի, եւ դադար առնեն այս գործընթացում, որ 5-րդ օրն է արդեն, որ շինարարություն է ընթանում, ես, պարզապես, խնդրում եմ խորհրդի նիստի մասնակիցներ Աբրոյանին, Սանամյանին, Փահլեւանյանին, Շաքարյանին, Դավայանին, Նալբանդյանին, Հարությունյանին, Ղուլյանին, Գրիգորյանին, Յուրջյանին, Այվազյանին եւ Ղազարյանին փաստարկներն ու հիմնավորումները բովանդակային մեկնաբանել, հաստատել էն նախագիծը, որն իրենք նախորդ տարի մերժել էին, կամ ոչ իրենք, եթե կազմը փոխվել է, որովհետեւ պրն Հարությունյանի ու տիկին Խաչատուրյանի մեկնաբանություններն ավելի շատ ադմինիստրատիվ ընթացակարգային եւ օրենքին համապատասխանել-չհամապատասխանելու մասին են ու, ընդհանրապես, մշակույթի ոլորտում ես կարծում եմ՝ այս պրակտիկան պետք է վերանայվի, որ, բացի քաղվածքից, նաեւ հիմնավորումներ լինեն, որովհետեւ ամեն անգամ մենք ինչ-որ խնդիրների ենք բախվում եւ հետհայաց ենք մեկնաբանում, թե ինչու հաստատեց կամ չհաստատեց խորհուրդը, պետք է գրավոր արձանագրվի, թե ինչու դա եղավ։ Եվ եթե դրա համար օրենսդրական ակտի մակարդակում կարգավորում է պետք, մենք պատրաստ ենք օգնել։ Շնորհակալություն։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Քրիստինե Պողոսյան։ Հանո՞ւմ եք։ Սոֆյա Հովսեփյան։

Ս.ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Ես վերադառնամ քննարկվող թեմային, եւ հիմա կստեղծվի տպավորություն, որ 7 երգ գիտեմ, 7-ն էլ՝ նույն թեմայի մասին։ Ոչ մեկի համար գաղտնիք չէ Շիրակի մարզի Անի համայնքը, արդեն 1,5 տարի այս համայնքի գործունությունը, փաստացի, պարալիզված է, եւ հնարավոր բոլոր գործընթացներով անցել են՝ թե ստորագրահավաք, թե գործեր են հարուցված, թե... Մի շարք գործընթացներ կան, բայց լուծում չկա։ Համայնքապետը տեղում է, համայնքի բնակիչները պահանջում են համայնքապետի հրաժարականը, ով համառում է, կանգործեր հարուցված, քրեական գործեր եւ ոչ մի քայլ չի արվում եւ մնացել է մեկ կետ, հնարավորություն, որ պետք է տալ համայնքի բնակիչներին, որպեսզի իրենց վերջնական կամքն արտահայտեն եւ հանրաքվեի միջոցով ձերբազատվեն նմանատիպ համայնքապետերից, ովքեր ընտրվելուց հետո մոռանում են իրենց առաքելությունները։ Սա հնարավորություն է, միգուցե, քննարկենք եւ ասենք, որ փոքր հնարավորություն է եւ հետագայում շտկելու կարիք կա, բայց քայլ առաջ է եւ այս քայլ առաջին պետք է տրվի հնարավորություն, եւ հետագայում մտածենք առավել գործող մեխանիզմներ, որպեսզի նմանատիպ համայնքապետերից մենք օր շուտ ազատվենք։ Համայնքն այսօր պարալիզված է, կրկնում եմ, Անի համայնքը եւ 1,5 տարի շարունակ համայնքի դռները, համայնքապետարանի դռները փակ են եւ ով ասես կառավարում է այս համայնքը։ Ո՞վ պետք է մտածի այդ համայնքի դոտացիայի մասին, ֆինանսավորման մասին, խնդիրների լուծման մասին։ Սուբվենցիոն այդքան ծրագրեր կան, բայց այդ համայնքից հեռու են մնում, որովհետեւ համայնքապետ կա դե յուրե, բայց, փաստացի, գոյություն չունի։ Ուստի, խնդրում եմ հնարավորություն տալ այս նախագծին եւ միեւնույն ժամանակ նախագծի հեղինակներին խնդրում եմ ոչ թե բավարարվել նրանով, ինչ կա, այլ մտածել հետագայում լրամշակելու եւ առավել հեշտացված տարբերակով լուծումներ գտնելու համար։ Շնորհակալություն։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Միքայել Մելքումյան։

Մ.ՄԵԼՔՈՒՄՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, ելույթս կբաժանեմ երկու մասի։ Առաջին մասն այն է, որ այս օրենքի կոնտեքստում լավ է, որ մասնակցության 50 տոկոսի նաեւ մեր առաջարկն ընդունվել է, որպեսզի վավեր համարվի այդ հանրաքվեն։

Երկրորդը, պրն Տերտերյան, առաջին ընթերցման քննարկման ժամանակ այդպես էլ չասացիք՝ կարո՞ղ է՝ տեղ կա, որտեղ մենք պետք է ապախոշորացնենք։ Այսինքն՝ եթե մի քանի տեղեր խոշորացրել ենք, դրա մասին կային դժգոհություններ, կարո՞ղ է՝ ինչ-որ տեղ կա, որ պետք է ապախոշորացնենք, թե՞ ոչ, նաեւ հանրաքվեով այդպիսի նախաձեռնություններ լինեն։

Ինչ վերաբերում է երկրորդ մասին, բոլորս գիտենք, որ 2019 թ. ավարտի հետ միասին նաեւ Հայաստանի համար բոլոր արտոնությունները վերջանում են ԵԱՏՄ-ի գծով եւ 700 ապրանք թանկանալու է միջինը 6-8 տոկոս։ Ես կհորդորեի Կառավարությանը, որպեսզի հատուկ տարբեր այն մարմինները, որոնք պետք է զբաղվեն սպառողական շուկայում քաղաքացիների շահերի պաշտպանությամբ, շատ ուշադիր հետեւեն, որպեսզի գների թանկացումներ չլինեն, որովհետեւ 700 ապրանքների մեջ կան բավականին մեծ սոցիալական նշանակության ապրանքներ։ Սա՝ մեկ։

Երկրորդը՝ վերջանում է մեր նախագահության տարին ԵԱՏՄ-ում, եւ ես իմ անձնական կարծիքն եմ ասում, որ, այնուամենայնիվ, ինտեգրացման գործընթացները սպասվածից ավելի դանդաղ են գնում եւ շատ վարչական արգելքներ շատ դժվար են հաղթահարվում, որը դժվարացնում է այդ ընդհանուր միությունից լիարժեք օգտվելու հնարավորությունը։

Եվ վերջին դրույթն այն է, որ, այնուամենայնիվ, հաջողվեց, եւ մինչեւ տարեվերջ մենք կունենանք Վերին Լարսում ՊԵԿ-ի ներկայացուցիչ, որը դրական եմ համարում, որովհետեւ, ի վերջո, այս հարցը տարիներով քննարկվել է, եւ երբ այնտեղ առաջանան պրոբլեմներ, մենք արդեն կիմանանք, որ պետության ներկայացուցիչը տեղում է։ Ինքը կոչվելու է  ՌԴ դեսպանությունում մեր մաքսային կցորդ, նստավայրը՝ Վլադիկավկազ։ Այնպես որ, հուսանք, որ նոր տարուց հետո ԵԱՏՄ-ի շրջանակներում մեր պառլամենտը նույնպես ակտիվորեն իր դերը կունենա ինտեգրացման խորացման համար։ Այսքանը։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Տարոն Սիմոնյան։

Տ.ՍԻՄՈՆՅԱՆ

-Հարգելի հայրենակիցներ, ամբողջ աշխարհում հանրաքվեների ինստիտուտը եւ, ընդհանրապես, անմիջական ժողովրդավարության կառուցակարգերը զարգանում են, եւ հատկապես փոքրաքանակ բնակչություն ունեցող երկրներում հնարավորություն է տրվում բնակչության կամքը որքան հնարավոր է շուտ-շուտ եւ որքան հնարավոր է ավելի լայն զանգվածներով արտահայտվի, եւ դա բարձրանա քաղաքական որոշումներ ընդունող մարմինների մակարդակ։ Բայց արի ու տես, որ մենք այս օրինագծով ոնց որ թե փոքր-ինչ շեղվում ենք այս միտումներից, որովհետեւ, իհարկե, առերեւույթ նպատակը շատ լավն է, որ տեղական հանրաքվեն՝ որպես այդպիսին ավելի մանրամասն փորձում ենք կարգավորել, բայց այն կառուցակարգերը, այն միջոցները, որոնք ներդրվում են եւ նաեւ հեղինակը նշեց, որ բարդեցվում են ավելի շատ, իմ խորին համոզմամբ՝ խաթարելու են տեղական հանրաքվեի իրականացման գործնական մեխանիզմները, եւ արդյունքը լինելու է այն, որ հանրաքվեներից շատերը, ընդհանրապես, չեն էլ կայանալու։ Ես ուզում եմ հասկանալ, թե պատճառն ու մտավախությունն ինչո՞ւմ է, արդյո՞ք մենք այդքան շատ ենք վախենում մեր համայնքի բնակիչներից, որ նրանք բացասական որոշումներ են տալու՝ խոշորացումների հետ կապված կամ ապախոշորացումների հետ կապված, դրա համար բարդացնում ենք համակարգերը։ Եվ եթե մեկ-երկու համայնքապետերի բացասական վարքագիծը մենք ունենք որպես օրինակ, արդյո՞ք դա բավարար է, որպեսզի ամբողջ համայնքներին զրկենք իրենց կամքն արտահայտելու հնարավորությունից, որովհետեւ այն մեխանիզմները, որոնք սահմանվել են, գործնականում սահմանափակելու են հանրաքվեների իրականացումը, զորօրինակ՝ 50 տոկոս մասնակցություն, բյուջեի նախատեսում եւ այլն։ Այսինքն՝ որոշակի փոքրիկ քայլեր են նախատեսված, որոնք գործնականում մեծ խնդիրներ են առաջացնելու։ Եթե այդպես է, ապա չէ՞ որ մենք գիտենք, որ այս հանրաքվեն՝ որպես այդպիսին պարտադիր էլ չէ, եւ հեղինակները եւ դուք բոլորդ էլ կիսում եք այդ տեսակետը, որ այս հանրաքվեն պետք է պարտադիր չլինի։ Սա պետք է խորհրդատվական բնույթով պայմանավորված հանրաքվե լինի։ Եթե խորհրդատվական բնույթով է պայմանավորված, ինչո՞ւ չլսենք համայնքի, օրինակ՝ 30 տոկոս բնակիչների կարծիքը, 25 տոկոս բնակիչների կարծիքը։ Չէ՞ որ մեր Սահմանադրության 207-րդ հոդվածում ամրագրված է, եթե չեմ սխալվում, որ հանրաքվեները կայացած են համարվում, եթե իրավունք ունեցող անձանց մեկ քառորդը դրական եզրակացություն է տվել։ Դա էլ մեր Սահմանադրությունն է։ Շնորհակալություն։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Վիկտոր Ենգիբարյան։

Վ.ԵՆԳԻԲԱՐՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, սա շատ կարեւոր հարց է եւ շատ լավ է, որ տարեվերջին առիթ ունենք այս հարցը քննարկել։ Քննարկում ենք համայնքների խոշորացման հարցում մեր քաղաքացիների՝ խորհրդատվական կարծիք հայտնելու մասին հարցը։ Օրենքը տալիս է այդ հնարավորությունը։ Ինչո՞ւ ենք մենք ասում, որ խոշորացումն այլընտրանք չունի։ Իհարկե, մենք պատրաստ ենք լսել մեր հայրենակիցներին, բայց սա նաեւ քարոզչություն է, որը մենք պետք է անենք։ Այո, ասում ենք, որ առանց խոշորացման զարգացում չի լինելու։ Եվ այդ հանրաքվեները, ինչպես արդեն մեկ անգամ նշել ենք, պետք է լինեն ոչ թե նրա մասին, թե արդյո՞ք գնում ենք միավորման, թե՞ ոչ, այլ ինչպես ենք անում այդ միավորումը՝ կապված միավորվող համայնքների քանակի հետ, աշխարհագրության հետ, միավորված համայնքի կենտրոնի հետ։ Եթե այսպես շատ պատկերավոր նայենք, թե որոնք են մեր համայնքների հիմնական խնդիրները՝ դպրոց, մանկապարտեզ, ջրագիծ, կոյուղի, աղբահանություն, փողոցներ եւ այլն, երբ մենք համայնքներում հանդիպումներ ենք ունենում, ես իրենց ասում եմ՝ այս խնդիրները լուծվելու են։ Այսինքն՝ առանց խոշորացման էլ այս համայնքային կենցաղային խնդիրները լուծվելու են։ Սրա մասին չէ խոսքը, բայց զարգացում չի լինելու։ Եթե մենք նայենք 20, 30, 40 տարվա պրիզմայով, կտեսնենք, որ այդ խնդիրները լուծելով՝ մենք զարգացման չենք գալու։ Շատ լավ օրինակ է Արմավիրի մարզի նախկին Բաղրամյանի շրջանի շրջկենտրոն Բաղրամյան համայնքը, որտեղ եթե գնաք կտեսնեք մեծ, լայն փողոցներ, երկար կիսատ արված շինարարություն եւ այլն: Ի՞նչն է եղել խնդիրը։ Ժամանակին ուզեցել են այնտեղ կառուցել մեծ քաղաք, հետո Խորհրդային Միությունը փլուզվել է եւ կիսատ է մնացել։ Այնտեղ պետք է լինեին տրոլեյբուսներ, տրամվայներ, միգուցե, մետրո։ Այսինքն՝ այն շրջկենտրոն է եղել, մի մեծ քաղաք էր դառնալու եւ կապվելու էր հարակից համայնքների հետ։ Այսինքն՝ մեր համայնքի բնակիչները պետք է լավ իմանան, որ ուզում ենք այդ բուն գյուղական համայնքներից ստանալ ապագայի խոշոր համայնքներ, որպիսիք այսօր կան եվրոպական շատ պետություններում։ Այսինքն՝ համայնքները չենք խոշորացնում՝ 1-2 մանկապարտեզ վերանորոգելու կամ փողոց կառուցելու համար։ Հարցին նայենք ավելի երկարաժամկետ, պետք է գնանք այս ռեֆորմին եւ այս բարեփոխումներին եւ ունենալու ենք շատ լավ, մեծ, զարգացած քաղաքներ ապագայում։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Վլադիմիր Վարդանյան։

Վ.ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ

-ԱԺ հարգարժան նախագահություն, հարգելի գործընկերներ, ոնց ասում են՝ չմոռանանք՝ ինչի համար ենք հավաքվել։ Մենք այսօր քննարկում ենք մի ինստիտուտի ներդրում, որը որոշակի առումով նոր է մեր իրականության մեջ, բայց այնպես չէ, որ այն չունի որեւէ անալոգ միջազգային պրակտիկայում։ Խորհրդատվական կարծիքի հարցման ինստիտուտ առկա է բոլոր երկրներում։

Ինչ վերաբերում է նշվածին, թե ինչ է նախատեսված, նախ` պետք է նշեմ, որ համայնքի բնակիչների լսված լինելու իրավունքն ապահովված է արդեն իսկ գործող մի շարք կանոնակարգումներում։ Մասնավորապես, համայնքի ղեկավարներն իրավունք ունեն մասնակցել հարակից զեկուցողի կարգավիճակում հանձնաժողովի նիստին, ոչինչ չի արգելում համապատասխան պրոֆիլային հանձնաժողովին կազմակերպել լսումներ այդ հարցի վերաբերյալ մինչեւ հարցի քննարկումը, լիագումար նիստին մասնակցել նույն ընթացակարգով։ Համայնքների կարծիքը լսվում է, բայց համայնքների կարծիքը լսվում է համայնքների ղեկավարների մակարդակով։ Սա եւս մեկ հնարավորություն է, այլընտրանքային հնարավորություն է՝ լսելու հանրության կարծիքը։ Այո, հանրաքվեն կրում է խորհրդատվական բնույթ։ Այո, ես հանձնաժողովի նիստում էլ եմ սրա մասին ասել, շատ դեպքերում իրավաբանական եզրութաբանության աղքատության պատճառով մենք տարբեր երեւույթներ նույն անունով ենք անվանում։ Սա, ըստ էության, համայնքի բնակչության կարծիքի կամընտիր հարցման եղանակ է։ Հնարավորություն է տալիս եւս մեկ անգամ նախատեսել կամընտիր հնարավորություն՝ լսելու համայնքի կարծիքը։ Այսինքն՝ որեւէ եղանակով չի նվազեցնում այն հնարավորությունները, որոնք արդեն իսկ նախատեսված են Սահմանադրությամբ եւ օրենսդրության մակարդակով։ Եվս մեկ գործիք է տրվում համայնքի բնակչությանը՝ վերջինիս ձայնը լսելի դարձնելու համար։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Մխիթար Հայրապետյան։

Մ.ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ

-ԱԺ մեծարգո նախագահ, հարգելի գործընկերներ, պետք է անկեղծ լինեմ եւ ասեմ, որ հիմնականում այն փաստարկները, թե ինչու պետք է կողմ քվեարկեմ սույն օրենքի նախագծին, հնչեցին, բայց նաեւ այն որոշակի մտահոգությունները, որ ես ունեի, ընդդիմադիր գործընկերների կողմից եւս հնչեցվեցին։ Բայց ես ավելի շատ կցանկանայի անդրադառնալ պրն Բագրատյանի հնչեցրած հարցադրումներին, մասնավորապես, այն մասով, թե ինչո՞ւ նախագծով նախատեսված չէ, այսինքն՝ հնարավորություն չի տալիս իմպերատիվ ուժով ազդեցություն ունենալ, որովհետեւ  ակնհայտ է, որ այս իմաստով՝ Սահմանադրության հետ որոշակի խնդիրներ կունենանք, որովհետեւ գիտենք, որ սա Կառավարության բացառիկ լիազորությունն է եւ այս պարագայում, ընդամենը, խորհրդատվական բնույթ է կրում սույն մեխանիզմը։ Այսինքն՝ կարեւոր է, որ սա ընդգծենք։

Ինչ վերաբերում է նաեւ, թե ինչո՞ւ է կոնկրետ մեկ հանձնաժողովում քննարկվել, ես այս ամբիոնից մեկ անգամ առիթ եմ ունեցել խոսել «ԱԺ կանոնակարգ» ՀՀ սահմանադրական օրենքի տված հնարավորության մասին։ Այսինքն՝ կարող էիք նաեւ ձեր հանձնաժողովում մեկ այլ նիստ գումարել՝ անկախ նրանից, որ պետաիրավականն էր դարձել հիմնական հանձնաժողով, որ քննում էր սույն հարցը եւ հարակից զեկույցով նաեւ ձեր հանձնաժողովից հանդես գալ տվյալ օրենքի նախագծի վերաբերյալ։ Միայն մեկ բան, որ կցանկանայի, որպեսզի օրենքի նախագծի հեղինակն անդրադառնար։ Եթե խորհրդատվական բնույթ է, այնուամենայնիվ, կրում, ապա ինչպես պրն Սիմոնյանը նշեց, ի՞նչն է խնդիրը, որ հենց 50 տոկոսը նշվեց, այնուամենայնիվ, խորհրդատվական բնույթի պարագայում վերջնական որոշում կայացնողը Կառավարությունն է։ Եվ այստեղ եւս, պրն Բագրատյան, որ ասում եք՝ բա, նպատակը ո՞րն է, եթե 1, 2, 10, 20, 50-ի պարագայում Կառավարությունը չպիտի ընդունի, հաշվի առնի համայնքի խորհուրդը եւ կարծիքը, ապա միակ մեխանիզմը հետեւյալն է, որը շատ պարզ է։ ՀՀ քաղաքացին պետք է դրանից համապատասխան հետեւություններ անի ապագայի համար։ Շնորհակալություն։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Արման Աբովյան։

Ա.ԱԲՈՎՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, փաստացի, փորձ է արվում ներդնել մի մեխանիզմ, որը մասնակի, ուղղակի, ժողովրդավարական մեխանիզմները կիրառելու կամ թույլ կտա, որ կիրառվի ՀՀ-ում։ Պարզ է, որ մեկ կամ երկու օրենքով այս կարգավորումները, որոնք առաջարկվում են, իրենք, կոպիտ ասած, հարց չեն լուծի, եւ վերջնական նպատակն այս բոլոր պրոցեսների, որոնք տեղ կունենան այս օրենքի շրջանակներում, կլինի նաեւ հարակից եւ ուրիշ օրենքների փոփոխությունները։ Կարծում եմ, որ այդ ուղղությամբ պետք է մտածել, որովհետեւ ես անձամբ շատ ուշադիր ուսումնասիրել էի տարբեր պետությունների փորձը՝ սկսած Շվեյցարիայից, որտեղ, ինչպես մենք գիտենք. հանրաքվեն, առհասարակ, հանրաքվեն  ամենակարեւորագույն ինստիտուտն է եւ վերջացրած այն պետություններով, որտեղ շատ զգույշ են մոտենում այդ հարցին։ Կարծում եմ, որ եթե այս օրենքն անցավ, կարիք կա նաեւ, կխնդրեմ եզրափակիչ ելույթի ժամանակ այն մտավախություններին եւ մտահոգություններին, որոնք արտահայտվեցին, անդրադառնա հեղինակը եւ, դրա հետ մեկտեղ, կարծում եմ, որ եթե օրենքն ընդունվեց, ապա հարկ կլինի նաեւ, ես արդեն ցանկ ունեմ, մի քանի օրենսդրական նախաձեռնություններով հանդես գալ։ Համենայն դեպս, մենք որ հաստատ ենք հանդես գալու։ Շնորհակալություն։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Վաղարշակ Հակոբյան: Հանո՞ւմ եք։ Բաբկեն Թունյան։

Բ.ԹՈՒՆՅԱՆ

-ԱԺ հարգելի նախագահ, հարգելի գործընկերներ, բուն նախագծի հետ կապված՝ գործընկերներս արդեն ասացին։ Այսինքն՝ ընդունվելու եւ կողմ քվեարկելու իմ համար հիմնական շարժառիթը հենց այդ համայնքի կարծիքը լսելն է, որովհետեւ շատերս մեր խոսքում օգտագործում ենք՝ համայնքը դեմ է, ժողովուրդը դեմ է ու դա միշտ լինում է սուբյեկտիվ արտահայտություն։ Այս անգամ, գոնե, այդ դեպքերում կիմանանք, թե իրականում հասարակության կարծիքն ինչպիսին է։ Բայց առիթն օգտագործելով, քանի որ սա այս տարվա մեր վերջին նիստն է, մի քանի տվյալներ եմ ուզում ներկայացնել՝ մեր գործունեության հետ կապված։ Ուրեմն, կոնկրետ մեր հանձնաժողովում՝ տնտեսական հարցերի, բավականին ինտենսիվ աշխատել ենք, իմ կարծիքով՝ արդյունավետ տարի է եղել ու քննարկել  ենք, ընդհանուր առմամբ, 86 նախագիծ, որոնցից ամբողջությամբ ընդունել ենք 67-ը, առաջին ընթերցմամբ՝ 8-ը, մերժել ենք 11 նախագիծ։ Քանի որ շատ հաճախ այդ հարցը հնչում է, որ ընդդիմության բերած նախագծերը մերժվում են, «Իմ քայլ»-ի պատգամավորներինը՝ ոչ, այդ առումով էլ ասեմ, որ երեկ 68 ամբողջությամբ ընդունված նախագծերից 3-ը եղել են «Լուսավոր Հայաստան» խմբակցությանը, 4-ը՝ «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավորների կողմից են եղել եւ 2 նախագիծ եղել է համատեղ, այսինքն՝ համահեղինակները եղել են «Իմ քայլը» եւ «Բարգավաճ Հայաստան»-ը։ Օրինակ՝ «Վիճակախաղերի մասին» օրենքի փոփոխությանը Ալեն Սիմոնյանին միացել են, առանձին «Բարգավաճ Հայաստան» դեռ չունենք, պրն Մելքումյան։ Ոչինչ, դրա ժամանակն էլ կգա հաջորդ տարի։ Պրն Մելքումյան, ձեր մի դիտարկմանն էլ անդրադառնամ։ Չեմ ուզում՝ տարին ավարտենք՝ վատատեսական սպասումներ ձեւավորելով։ Նշեցիք, որ 6-8 տոկոս գների աճ կարող է լինել՝ ԵԱՏՄ մաքսատուրքերի հետ կապված, ԿԲ գնահատումներով՝ գնաճի վրա ընդհանուր ազդեցությունը գնահատվում է 0,4-0,5 տոկոսային կետ։ Սա՝ մեկ։

Երկրորդը. կան ապրանքատեսակներ այդտեղ, որոնց գծով այս տարվա ընթացքում, օրինակ՝ թռչնի միսը, նկատվել է գների ոչ թե բարձրացում, այլ գնանկում՝ հիմնականում պայմանավորված մենաշնորհային ուղղությունների թուլացմամբ։ Հաջորդ տարի իմ ակնկալմամբ՝ կլինի այդ ապրանքներից շատերի գծով ոչ թե գների բարձրացում, այլ հակառակը՝ գների նվազում։ Այնպես որ, մեր հայրենակիցներին խնդրում եմ այդպես տագնապալից դրան չմոտենալ, ամեն ինչ նորմալ է, տնտեսական մրցակցության հանձնաժողովն իր ուշադրության տակ պետք է պահի, որ հանկարծ չարաշահումներ չլինեն, որ մեր քաղաքացիներն էլ կարողանան պատշաճ, ինչպես ուզում են, այնպես էլ իրենց ամանորյա սեղանը զարդարել։ Շնորհակալություն։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Խմբակցությունների անունից ելույթներ։ «Բարգավաճ Հայաստան»՝ Նաիրա Զոհրաբյան։

Ն.ԶՈՀՐԱԲՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Հարգարժան նախագահություն, հարգելի պատգամավորներ, հարգելի հայրենակիցներ, ուզում եմ տեղեկացնել, որ երեկ գիշեր դռնից եւ պատուհանից ներխուժել են «Ժողովուրդ» թերթի եւ «Արմնյուզ» կայքի խմբագրություն, ամբողջ խմբագրությունը տակնուվրա է արված։ Այս պահին, քիչ անց, երբ քվեարկությունն ավարտվի, ես կգնամ եւ կոչ կանեմ մեր հանձնաժողովի իմ գործընկեր պատգամավորներին, եթե կա ցանկություն, միանալ, նաեւ մեր խմբակցության պատգամավորներին։ Հիմա կոչս իրավապահ համակարգին է՝ շուտափույթ պարզել ինչ է տեղի ունեցել, ովքեր են խմբագրություն ներխուժածները, որ ամբողջ խմբագրությունը տակնուվրա են արել եւ ինչ են փնտրել։ Ես կարծում եմ՝ մենք շատ արագ կստանանք այդ բոլոր հարցերի պատասխանը։

Հիմա, կարճ՝ օրենքի նախագծի մասին։ Շատ կարեւոր է, որ համայնքի ձայնը լինի լսելի։ Մենք անընդհատ, մշտապես ասում ենք, այո, համաձայն են իմ հարգարժան գործընկեր Լիլիթ Ստեփանյանի հետ, որ մենք անընդհատ ասում ենք՝ համայնքն ասում է: Համայնքն ինչպե՞ս է ասում։ Համայնքը կարող է ասել տեղական հանրաքվեների միջոցով։ Հիմա, եթե մենք ուզում ենք տեղական հանրաքվեներին տալ իմպերատիվության ուժ, եկեք արդեն մտածենք սահմանադրական փոփոխությունների մասին։ Ես ինքս կուզենամ, որ տեղական հանրաքվեի արդյունքն ունենա իմպերատիվ ուժ, բայց դա այլեւս Սահմանադրությամբ լուծելի խնդիր է։ Եվ այո, մենք չկարողանաք այս ընթացքում success story-ներ՝ հաջողության պատմություններ ներկայացնել հանրությանը, որպեսզի այդպիսի վախ չլինի համայնքների խոշորացման հանդեպ, որովհետեւ մենք չգիտենք, որտեղ մենք գնում ենք լսում ենք դժգոհություն, բայց, բնականաբար, եղել են նաեւ հաջողված պատմություններ, որոնք մենք չենք կարողացել ճիշտ ներկայացնել։ Եվ քանի որ, պրն Միրզոյան, հույս ունենք, որ սա մեր վերջին նիստն է, ես ուզում եմ, վախեցած նայեցի, էլի, դուք էլ նենց թերահավատ նայեցիք, ամեն դեպքում, ուզում եմ, որ տարին երջանիկ, բարի լինի բոլորիս համար, ուզում եմ, որ այն բացասական էներգիան, որ շատ դեպքերում մեզանից յուրաքանչյուրը բերում է այս դահլիճ, եւ բանավեճերը քաղաքական հարթակից իջնում են անձնական հարթակ, որը չի կարելի, հետո մենք գնում ենք եւ մեզանից յուրաքանչյուրը մեզ չի ներում ոգեւորվելու, բռնկվելու համար, պահենք բանավեճը, թող լինեն Արմագեդոնի հասնող բանավեճեր, բայց միայն քաղաքական բանավեճեր։ Երբեւէ  դիսկուրսը չիջեցնենք անձնական հարթակ, որովհետեւ այդտեղ պարտվում ենք բոլորս։ Շնորհակալ եմ։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Շնորհակալություն, տիկին Զոհրաբյան։

ԾԱՓԱՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Ինչպես տեսնում եք դահլիճը բուռն արձագանքում է հավանության տեսքով ձեր ասածին եւ շատ կարեւոր է դա լսել հատկապես ձեզնից, տիկին Զոհրաբյան։

Ինչ վերաբերում է նիստին, քիչ առաջ ասվեց, որ համայնքը զորավոր է։ Հիմա, եթե պատգամավորական համայնքը հանկարծ որոշի այլ հարց քննարկել մինչեւ տարեվերջ, ես ինքս ոչինչ անել չեմ կարող, տիկին Զոհրաբյան։ «Իմ քայլը» խմբակցության անունից ելույթ կունենա Լենա Նազարյանը։

Լ.ՆԱԶԱՐՅԱՆ

-Հարգելի գործընկերներ, նորից կարճ անդրադառնանք նախագծին։ Սահմանադրությամբ ԱԺ-ի առաջ կա դրված հստակ պահանջ։ 190-րդ հոդվածն ասում է, որ ԱԺ-ն «Համայնքների միավորման եւ բաժանման մասին» օրենք ընդունելիս պարտավոր է լսել համայնքի կարծիքը: Որպեսզի կարծիքը լսելի լինի, ապա այս նախագծերով հեղինակներն առաջարկում են, որ համայնքը կազմակերպի, նախաձեռնի խորհրդատվական բնույթ ունեցող հանրաքվե, որպեսզի կարծիքը մեզ համար հասանելի լինի։ Հիմա մեր պատգամավոր գործընկերներից ես այստեղ նորից, ինչպես առաջին ընթերցման ժամանակ, լսեցի հարցադրումներ, թե ինչո՞ւ խորհրդատվական, այլ ոչ թե պարտադիր, որովհետեւ Սահմանադրությամբ համայնքները բաժանվում եւ միավորվում են օրենքի ուժով։ Հարգելի պրն Եղիազարյան, որ ասում եք՝ ինչո՞ւ պիտի համայնքը չորոշի. որովհետեւ դրա որոշելու մանդատը ձերն է, դուք պիտի որոշեք։ Պրն Բագրատյան, որ ասում եք՝ մեր ինչի՞ն է պետք համայնքի կարծիքը. որպեսզի դուք որոշեք։ Հիմա այդպիսին է Սահմանադրության կարգը։ Տիկին Զոհրաբյանը նշեց, որ եթե մենք ուզում ենք, որ այլ կերպ լինի, ապա սահմանադրական փոփոխությունների ժամանակ այդ հարցը պիտի քննարկենք։ Իսկ հիմա մենք պիտի վերհիշենք, որ դա մեր մանդատն է, մենք պիտի որոշենք՝ համայնքները միավորվո՞ւմ են, թե՞ բաժանվում են։ Դրա համար շատ կարեւոր է, որ համայնքների ձայնը մեզ համար լսելի լինի։

Այստեղ նաեւ հարց հնչեց, թե ինչո՞ւ սոցիոլոգիական հարցումներով այդ հարցը չենք կարողանում պարզել, պրն Կարապետյանին այդ հարցը տվել եմ. որովհետեւ իրավական կարգավորումներ չկան։ Իսկ տեղական հանրաքվեի իրավական կարգավորումն արդեն հիմնականում նկարագրված է եւ մեզ համար շատ ավելի հեշտ է այդպես հասկանալ համայնքների կարիքները։ Այսքանը, շնորհակալություն։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Շնորհակալություն, տիկին Նազարյան։ Եզրափակիչ ելույթներ, պրն Տերտերյան, դուք ասելիք չունե՞ք։ Պրն Հովակիմյան, համեցեք։ Վահագն Հովակիմյան՝ պետաիրավական հարցերի մշտական հանձնաժողով:

Վ.ՀՈՎԱԿԻՄՅԱՆ

-Ուղղակի, մի երկու պարզաբանում։ Իմ տպավորությամբ՝ թյուրըմբռնում կա այս նախագծի հետ կապված։ Այս կարգավորումը համայնքների բնակիչներին հնարավորություն է տալու։ Այսինքն՝ այնպես չէ, որ եթե որեւէ տեղ համայնքների միավորում կամ բաժանում է նախատեսվում, պարտադիր պետք է հանրաքվե լինի։ Հանրաքվե կանցկացվի միայն այն տեղերում, որտեղի բնակիչները կնախաձեռնեն, եւ որտեղի համայնքն այդ ֆինանսական հնարավորությունը կունենա։ Այսինքն՝ նաեւ այդ դժվարությունների հետ կապված։ Պատկերացրեք, 20 տոկոսը համայնքի բնակիչների նախաձեռնում է հանրաքվե՝ գիտակցելով, որ իրենք այդ 20 տոկոսով են միայն իրենց նախաձեռնությանը կողմնակից։ Բայց ինքը ծախսելու է համայնքի միջոցները։ Այսինքն՝ այն միջոցները, որ կծախսվեն, համայնքի, այսինքն՝ մեծամասնության միջոցներն են Սա նրա համար է, որպեսզի նույն նախաձեռնողները գիտակցեն, որ իրենք այդ ծախսերը, այդ քայլերը պիտի անեն՝ գոնե, իրենց համար տեսանելի հնարավորություն ունենալով։ Այսքանը։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Հիմնական զեկուցող՝ Վարազդատ Կարապետյանի եզրափակիչ ելույթը։

Վ.ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Հիմա շատ կարճ ժամանակահատված է  եւ բազմաթիվ հարցեր, մի մասը պատասխանվեց։ Ես շատ կարճ կնկարագրեմ՝ ինչ է այստեղ տեղի ունենում։ Մենք մտքեր ենք արտահայտում, եւ այս տարածքը մեր երկրի ամենակարեւոր տարածքն է՝ այդ մտքերը լսելու եւ նոր մտքերի ծնունդի համար։ Հիմա, մի արտահայտած միտքը դուրս է գալիս այս տարածքի մեջ, հետո՝ պրն Աբովյանի արտահայտած միտքը, պրն Մելքումյանի, պրն Հայրապետյանի, այս մտքերն այս դահլիճի կենտրոնում ինչ-որ ձեւով հարաբերվում են իրար հետ, եւ նոր մտքեր են ծնվում։ Ուղղակի, որպեսզի մենք կարողանանք այս պրոցեսից օգտվել, մեր ականջը պետք է բաց լինի, որ այդ նոր մտքերը գան մտնեն, գնան զբաղեցնեն իրենց տեղը։ Այս ամենակարեւոր գործընթացն է, որ այս դահլիճում պետք է կարողանանք կազմակերպել։ Ցավոք սրտի. մեզ միշտ չէ, որ հաջողվում է այդ գործընթացը կազմակերպել, որովհետեւ, երբ ես բառն արտասանում եմ, ես պետք է պատրաստ լինեմ ականջս բաց պահել, որ նոր ծնված միտքը գա մտնի իմ ականջ ու գնա այդ բառի տեղը զբաղեցնի, որ նոր բան ծնվի, նոր արժեք ստեղծվի մեր դահլիճում։ Սա կարեւոր պրոցես է, որ մենք պետք է այստեղ ունենանք։ Դրա համար խնդրում եմ, որ երբ թեման քննարկում ենք, եկեք այդ թեմայի սահմաններում մնանք, որ այդ մտքերը կարողանան ծնվել, որովհետեւ հակառակ դեպքում չենք կարողանում պրոցեսը ճիշտ տանել առաջ։ Այս նույն իրավիճակը համայնքների միավորման կամ այս հանրաքվեի դեպքում է։ Մենք՝ արդեն որպես մի մեծ ականջ մեր ժողովրդի ձայնին պետք է բաց լինենք, որ երբ այդ ձայնը գալիս է, գա այստեղ մի կողմից՝ Կառավարության ձայնը, մյուս կողմից՝ ժողովրդի ձայնը եւ մենք կարողանանք արդյունավետ որոշում կայացնել։ Այսինքն՝ այս ամբողջ փաթեթը մեր՝ ավելի լավ որոշում կայացնելու համար է։ Եվ այնպես չէ, որ այդ ձայնը կգա, ու մենք չենք լսի այդ ձայնը։ Պրն Բագրատյանի կանխավարկածն էր, որ իրենք կասեն՝ ոչ, մենք կասենք՝ այո։ Չէ, պրն Բագրատյան, իրենք կասեն՝ ոչ, մենք կլսենք ու կփորձենք հասկանալ։ Եվ երկու կարեւոր բան կլսենք. մեկը՝ քանակը կլսենք այդ հանրաքվեի միջոցով, բայց լսումների միջոցով կլսենք նաեւ որակը՝ ինչո՞ւ ոչ կամ ինչո՞ւ այո եւ կկարողանանք ավելի լավ որոշում կայացնել։ Շնորհակալություն։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Շնորհակալություն, պրն Կարապետյան։ Հարցի քննարկումն ավարտվեց։ Այժմ պիտի քվեարկենք։

Քվեարկության է դրվում ԱԺ պատգամավորներ Վարազդատ Կարապետյանի եւ Վահե Ղալումանի կողմից ներկայացված՝ «Տեղական հանրաքվեի մասին» ՀՀ օրենքում լրացումներ կատարելու մասին» եւ «Տեղական ինքնակառավարման մասին» ՀՀ օրենքում լրացումներ կատարելու մասին» օրենքների նախագծերի փաթեթը երկրորդ ընթերցմամբ եւ ամբողջությամբ ընդունելու մասին հարցը։

Վարման կարգի վերաբերյալ՝ Սերգեյ Բագրատյան։

Ս.ԲԱԳՐԱՏՅԱՆ

-Շնորհակալություն։ Հարգելի գործընկերներ, իհարկե, դուք բավականին հստակ բացատրեցիք հանրաքվեի նպատակը, ընդունելի տարբերակներ են դրանք, բայց սա ցանկություն է, որ մենք ոչ թե այս օրենքն ընդունենք եւ անցնենք առաջ, այլ մեկ տարի ժամանակ ունենանք, քանի որ միավորումները լինելու են, հասկանանք՝ մեկ տարվա ընթացքում որեւէ համայնք արդյո՞ք ցանկություն կունենա նման հանրաքվե անցկացնել։ Սա կլինի մեզ համար ամենակարեւոր չափիչ սարքը։ Եթե մեկ կամ երկու տարվա ընթացքում որեւէ համայնք ավելորդ կանի, որ ինչո՞ւ միջոցներ ծախսեն եւ արդյունքում ունենան «հա» կամ «չէ», որը չպետք է ընդունվի եւ ոչ մի հանրաքվե չլինի, կառաջարկեմ, որ այս օրենքը հետ կանչենք, որովհետեւ եթե մենք պետք է օրենքներ ընդունենք, որոնք իրականում կյանքի հետ առնչություն չունենան, կարծում եմ՝ սա լավ պրակտիկա չէ։ Բայց բացատրությունը, որ լսելի խնդիր կա, ընդունելի էկ, իհարկե, եւ մենք կողմ կքվեարկենք նախագծին։ Շնորհակալություն։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Վարման կարգի վերաբերյալ՝ Լիլիթ Մակունց։

Լ.ՄԱԿՈՒՆՑ

-Շնորհակալություն, իհարկե, օրենքներ ընդունելուց հետո մենք՝ նաեւ որպես պատգամավորներ կդիտարկենք եւ կտեսնենք, թե ինչպես է յուրաքանչյուր օրենք աշխատում։ Ընդ որում՝ ոչ միայն այս օրենքի պարագայում, այլեւ առհասարակ։ Ցանկացած օրենքի պարագայում որեւէ կերպ կաշկանդված չենք ճկուն լինել, փոփոխություններ մտցնել եւ ավելի արդյունավետ ու գործուն դարձնել օրենքը։ Իսկ այս նախագծին այս տեսքով «Իմ քայլը» խմբակցությունը կողմ է քվեարկելու։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Վարման կարգի վերաբերյալ՝ Տարոն Սիմոնյան։

Տ.ՍԻՄՈՆՅԱՆ

-Մեր կարծիքով՝ կարիք չկա մի տարի սպասել, որպեսզի համոզված լինենք, որ այս կարգավորումներն ավելի շատ խնդիր են առաջացնելու, քան խնդիր են լուծելու՝ զրկելով շատ համայնքներին հանրաքվեներ իրականացնելու հնարավորությունից։ Այդ իսկ պատճառով մենք բացասական քվեարկություն կապահովենք։

Ա.ՄԻՐԶՈՅԱՆ

-Քվեարկություն։

Կողմ՝ 94
Դեմ՝ 18
Ձեռնպահ՝ 0

Հաշվի առնենք նաեւ երկու գործուղման մեջ գտնվող գործընկերոջ՝ Համազասպ Դանիելյանի եւ Կարեն Սարուխանյանի կողմ ձայները, որի մասին նրանք ծրարով տեղեկացրել են, ըստ այդմ՝ որոշումն ընդունվել է։

Հարգելի գործընկերներ, ԱԺ 7 գումարման 3-րդ նստաշրջանը հայտարարում եմ փակված։

ՀՆՉՈՒՄ Է ՀՀ ՀԻՄՆԸ

ԾԱՓԱՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ